Ægir - 01.02.1918, Blaðsíða 13

29
ÆGIR
3. Að þau hyljast strax ef um þoku
eða úrkomu er að ræða.
4. Að frágangur vitanna er svo slæmur
að Ijósin mæta bæði súg og hristing
ef storm gerir og þar af leiðandi geta
þau ekki logað með sínu fulla ljós-
magni.
Rað mun nú svo með þessa vita eins
og llest annað, að eilthvað megi að þeim
íinna, enda eru aðfinslur oftast á reiðum
höndum, sumpart réttar og sumpart
rangar, en hvað þessa upptöldu fgalla
snertir, þá skal eg sem minst um þá
ræða, þar mér er ekki svo kunnugt um
þá, því leið mín liggur sjaldan eftir þess-
ari sundleið, en eg vil samt benda á, að
lúnn síðasti er á engum rökum bygður,
það er engu síður hægt að dæma um
það af landi en af sjó, hvernig ljósin
I°ga» og að öðru leyti álit eg ekki gott
iyiir þá menn að dæma um frágang á
iúsi, sem þeir aldrei hafa stígið fæti sin-
um i.
í sambandi við þetta vildi eg minnast
a það að vetrarvertíðina 1916 kom það
vnr einn dag í bezta veðri, er nokkrir
)atai voru á sjó, að snögglega brimaði
°.11. vai'ð alófær, varð þá að
Kvoldinu nokkur ágreiningur á núlli
manna sem í landi voru um það, hvern-
]o aga skyldi ljósum til að benda bát-
unum frá sundleiðinni. Nokkrir komu
me, uppástungu að draga upp 1 ljós,
a ín að draga þau i mið tré og enn aðrir
a sýna ekkert ]jós, í augnamiði þess að
þá \æri leiðin algerlega íokuð, og varð
þa niðurstaðan, enda kom það í ljós,
að engum kom til hugar að leita að
sundinu þegar engin leiðarmerki sáust,
og lögðu því bátar þessir inn fyrir Garð-
.skaga og lagu i Garðsjónum í sléttsævi
yfir nóttina, komu siðan að morgni er
briminu var slegið niður. Hið sama til-
felli kom fyrír síðastliðna vetrarvertið.
Reis þá enn ágreinigur með tilhögun
ljósanna, og varð aftur niðurstaðan sú,
að sýna ekkert Ijós, og varð það einnig
til þess, að þeir bátar sem úti fyrir voru
leituðu ekki til lands. Út af þessari ó-
vissu með það hvernig gefa skyldi bend-
ingar, þegar sundleiðin væri ófær og
myrluir væri skollið yfir, voru allir for-
menn í Sandgerði boðaðir á fund, til
þess að koma sér saman um eitthvað
ákveðið. Á fundinum mættu flestallir
formenn og útgerðarmenn og var eftir-
farandi tillaga samþykt í einu hljóði:
»Fundurinn samþykkir að alt af sé
kveikt á vitunum, en þegar brim er svo
mikið að sundið er álitið ófært, þá séu
rauðu rúðurnar teknar frá, þannig að
vitarnir sýni hvítt ljós, en á sama tíma
sé stranglega bannað að hafa Carbidljós
á bryggujm eða öðrum þeim stöðum sem
vilt getur fyrir vita!jósunum«.
Að svo búnu voru kosnir 3 kunnugir
og vissir menn til þess að úrskurða hve
nær ekki skyldi nola rauðu rúðurnar.
Þessi breyting með Ijósin var siðan til-
kynt umsjónarmanni landsvitanna til
birtingar.
Reykjavík, í október 1917.
Lojtur Lojtsson.
Vinnusparnaöur Til fiskbreiðsiu.
Erindi dr. Guðmundar Finnbogasonar
um fiskvinnu i Júliblaði »Ægj&« hefirýtt
undir mig að rita þessar línur. Mér þykir
vænt um þetta erindi dr. Guðmundar og
tel vist að einiuitt alls konar fiskvinna
sé mikið rannsóknarefni fyrir vinnuvís-
indi, og að þar megi gera margarendur-
bælur bæði á vinnubrögðum og áhöldum.
Eina slíka endurból ætla eg að minn-