Ægir - 01.02.1918, Blaðsíða 10

26
ÆGIR
Leiðarljósin íl Kirkjuyogssundi.
Allir sjá hversu afarnauðsj'nlegt það er,
að bátar geti haft eitthvað að rétta sig
eftir við lendingu, einkum þegar dimt er
orðið. Brá mér sannarlega, er fleiri for-
menn þessa bygðarlags sögðu mér, að
þeir yrðu að sjá um að vera komnir að
fyrir dimmu, hve nær sem þeir væru á
sjó og eitthvað væri að veðri eða brim.
Fyrir utan að þessi ljós greiða sjósókn
hreppsbúa, eru þau jafnfraint nauðsyn-
leg öllum fiskiflota sunnanlands, þar sem
það er vitanlegt, að oft leita menn skjóls
á Hafnarleir, einkum í norðanátt og hefur
það oft sparað mönnum mikla hrakn-
inga, og virðist þvi sjálfsagt, að hið op-
inbera styrki hreppinn við rekstur þess-
ara leiðarmerkja, með því að veita olíu
til þeirra, sem ekki myndi verða meira
en 2 föt á ári.
Hafnamálin.
Það er auðskilið að áhugi muni vera
mikill fyrir þessu máli hjá sjómönnum
yfirleitt, þar sem aðdrættir flestir, hvort
heldur er aíli eða aðrar vörur, koma og
fara sjóleiðina. Enda var þetta mál á
dagskrá í öllum deildunum, en því mið-
ur svo litið undirbúið, að eg sá engin
tök að ræða það, heldur benti deildun-
um á hinar væntanlegu hafnarannsóknir
landsstjórnarinnar.
I síðustu fjárlögum er landsstjórninni
veitt heimild til að útvega mann til að
rannsaka hafnarstæði á landinu. Þetta
hefir vakið áhuga manna á þessu máli.
Eftir því sem jeg komsl næst, er hugsun
almennings mjög á reiki um málið. Að
hvert kauptún eða hreppur óski helzt að
hún yrði hjá sér er svo auðskilið, þar
sem alstaðar er vöntun hafna á þessu
svæði, en þessi hin svokallaða hreppa-
pólitík má alls ekki verða hér ráðandi,
heldur verður höfnin að koma þar sem
tiltækilegast væri að geta bygt fiskiflota-
höfn fyrir aðalvélbátaúlveg sunnanlands,
þar sem kostnaðurinn yrði ekki ókleiíur
í næstu framtíð, með það þó fyrir aug-
um, að hún lægi ekki alt of langt frá
helztu fiskimiðunum. Hve nauðsynlegt það
er að slik höfn yrði bygð er deginum
ljósara, þar sem menn nú engan tryggan
stað eiga, til að geyma báta sína yfir
veturinn, og enga trygga höfn til að
hleypa inn á, þegar hafrót gerir eftir að
róðrar byrja. En þar sem málið er að
eins á fyrsta undirbúningsstigi, vil eg
geyma mér að ræða nákvæmar um mál-
ið, en skal þó geta þess, að eg á þess-
ari ferð minni, veitti nákvæma eftirtekt
þeim stöðum, sem hugsanlegt væri að
nota fyrir hafnarstæði og er fús að geta
þær skýringar hve nær sem óskað væri.
Landvarnar- og bjargráðaskip.
Ekkert mál sem var á dagskrá i deild-
unum, átti jafnmildum vinsældum að
mæta og þetta, og er það vel skiljanlegt,
þegar maður kynnir sér alla málavöxtu.
Nokkur undanfarandi ár hafa fiskmenn,
sem heima eiga á svæðinu frá Skaga
inn á Vatnsleysnströnd, haldið úti vélbát
yfir vor- og sumarmánuðina, til að verja
eftir getu landhelgissvæðið fyrir ólögleg-
um veiðum bolnvörpunga. Aðalfiskisvæði
þessara manna er innan landhelgislín-
unnar og því fremur víðáttulítið. Hafi
nú nokkrir botnvörpungar veitt á þessu
svæði i 2 til 3 daga, var allur fiskur ým-
ist veiddur eða horfinn af fiskimiðunum
svo að aíli fékst engin þótt róið væri.
Tóku menn þvi það ráð sem um er
getið, að halda úti varnarbát.
Urðu menn að leggja þungar kvaðir
á sig kostnaðarins vegna, þar sem styrk-
ur frá þvi opinbera var af mjög skorn-
um skamti. Þrátt fyrir þótt bátur þessi
væri í alla staði ófullnægjandi, telja menn
>