Ægir - 01.11.1918, Síða 18

174
ÆGIR
sem bönnuðu slíkar aðfarir, þá mundi
þeim lögum aldrei hlýtt. En þó verður
að geta þess, að strjálar ferðir og vand-
ræði verkalýðs, sem unnið hafði sumar-
langt hingað og þangað á landinu áttu
mikinn þátt í þessum glæfraferðum, en
ferðalagið alt líktist frekar því, að hér
færi stórgripaílutningur fram án umsjón-
ar dýraverndunaríélaga í stað manna-
llutnings. Þannig var það hjá hinum
útlendu. En hvernig er það nú hjá oss?
Undanfarin ár hafa mótorbátar að
miklu leyti annast farþegaílutning liafna
á milli. Bátar þessir hafa oft flutt svo
margt fólk í einu, máske yfir hættulega
leið, að hvergi í nokkru landi, þar sem
menn telja sig með mönnum, mundi
slíkt leyft. Hér mætti mínnast á svo
mörg dæmi, þar sem rnenn með nægri
dómgreind, hafa horft á smábáta svo
troðfulla af fólki, að ekkert rúm var
sýnilegt, þar sem unnið yrði að því að
koma fyrir seglum, taka saman segl eða
rifa og þannig hlaðna, lagl út á hafið i
langa ferð,
Hvað hugsa þeir sjómenn, sem stjórna
slíku eða samþykkja rúmleysi á þilfari
sínu? Á hverju eiga farþegar von, sem
langa leið verða að standa á þilfari smá-
ileytu, máske að vetrarlagi — þola þar
kulda og voshúð? Sé ekki lífið í veði á
þess konar ferðalögum, þá er það í það
minsta heilsan. Slíkum mótorhátum fylgja
engin hjorgunartæki, sem kæmi fjöldan-
um að gagni og alt það er menn þar
reiða sig á, er mótorinn og kunnátta
þess sem með hann á að fara, en sú
kunnátta hefir stundum reynst ófull-
komin.
Nú fær landið sjálfstæði og fána og nú
er það okkar að sýna, að við kunnum
með hvortteggja .að fara. Sjómennirnir
islenzku mega ekki láta erlenda sjó-
menn, sem horfa á siglingar þeirra og
framkvæmdir hlæja að sér eða gefa þeim
ástæðu til að setja sig á hekk með skræl-
ingjaþjóðum, ekki heldur þeir sem á
landi eru. Geli sjómennirnir ekki sjálfir
afnnmið þennan glannalega farþegaflutn-
ing, þá ættu þó þeir, sem horfa á að-
farirnar úr landi að geta kært slíkt og
yfirvöld samkvæmt lögum stöðvað of-
hlaðinn hát eða skip og dregið úr tölu
farþega, séu þeir of margir. Þetta er gert
annarsstaðar, þar sem slikt kemur fyrir,
og er það hvervetna álilið mannúðar-
verk.
Það er liart að horfa á hát, segjum
30 ton að slærð, leggja suður eða norð-
ur fyrir Iand á vetrardegi seglalítinn,
með litinn hát á þilfari, vitlausan komp-
ás en 20—30 farþega og mega ekkert
um það segja, vita af engum, sem vald
hefir til að hindra fííldirfskuna, því
hverjum skynbærum manní mun þó
detta í hug þegar hann horfir á slíkt:
»hverjir af hópnum verða nú látnir verða
eftir, ef planki bilar eða annað og gripa
verður til jullunnar. því ekki her hún
alla«?
Rvik 5. nóv. 1918.
Sveinbjörn Egilson.
Álirif árstíðanaa á líf
nytsemdarfiska vorra.
Eftir Bjarna Sæmnndsson.
(Niðurl.).
k. Kœling sjávcirins og ajlurhvarj fisk-
anna íil goislöðvanna.
Það var skýrt frá því i fyrsta katla
ritgerðar þessarar (bls. 57) hvernig yfir-
horðshili sjávarins hreytisf eftir árstíðum
umhverfis landið. Það rná segja, að það
sé sumar (o: heitast) í yfirborði sjávar-