Ægir - 01.04.1922, Blaðsíða 10

44
ÆGIR
fiskveiðar eða annað það, er atvinnuveginn snertir, og á allar lundir reyna að
hafa hvetjandi og glæðandi áhrif á hugsunarhátt manna.
10. Að skýra stjórn Fiskifélagsins frá starfsemi sinni með því að gefa henni skýrslu
að minsta kosti fjórum sinnum á ári hverju. Enn fremur skulu þeir safna,
taka móti og birta allar þær skýrslur, sem stjórn Fiskifélagsins og Fiskiþing
fyrirskipa, svo og gefa stjórn Fiskifélagsins bendingar um málefni þau, er
hann álítur nauðsynlegt að komist i framkvæmd, og vera að öðru leyti stjórn-
inni til leiðbeiningar i starfi sínu.
4. gr.
Erindrekinn skal annast alla innheimtu á sköttum frá deildum i sinu um-
dæmi og gefa stjórn Fiskifélagsins reikningsskil fyrir þeim um hver áramót.
5. gr.
Erindrekinn skal gefa íjórðungsþinginu allar þær upplýsingar, sem hann getur
í té látið, og skal skyldur að mæta á fundum þess, ef það æskir.
6. gr.
Erindrekinn verður að sætta sig við þær breytingar, sem gerðar kunna að
verða á erindisbréfi þessu af stjórn Fiskifélagsins.
Reykjavik, 21. marz 1922.
Norskur og íslenzkur saltfískur,
La Platafiskur og Barcelonafiskur.
1 Norsk Fiskeritidende, 3. hefti þ. á.
er að lesa grein eftir E. Eidsvaag um
markað fyrir saltfisk og er innihald henn-
ar er hjer segir:
Það ber öllum saman um, að islenzki
saltfiskurinn hafi rutt sér til rúms i Bar-
celona og Kataloniu, og að lítil eftirspurn
sé þar á norskum saltfiski.
Ræðismannaskýrslur frá La Plata (Ar-
gentina) segja annað um markað fyrir
norskan fisk þar og ættu þeir mörgu,
sem stungið hafa upp á að verka norska
fiskinn á sama hátt og íslendingar gera,
að veita þvi eftirtekt að verkun hans
er sú, sem bezt líkar þar.
Fyrir mörgum árum fann sá er grein-
ina skrifar, hina ábyggilegustu skýrslu í
skjölum ræðismanns Nicolay H. Knudt-
zon í Kristiansund, um markað fyrir
norskan og íslenzkan saltfisk á áður-
greindum stað. Skýrslan var um sölu-
horfur og N. H. Knudtzon var brautryðj-
andi útflutnings á norskum fiski. Hann
skýrir svo frá, að sér hafi tekist að auka
eftirspurn á norskum fiski, sem hann
sendi í kössum til La Plata. Var sá fisk-
ur að mestu látinn á land i Buenos Ay-
res og fluttur þangað á seglskipum hans.
Mikil nákvæmni var höfð við verkun á
fiski þeim, sem þessa leið var sendur, bæði
við söltun og þurkun. Hann mátti eigi vera
of saltur en þur og vel pressaður varð
hann að vera. Lóðafiskur frá Lofoten
var einkum markaðsvara. Hann var salt-
aður nýveiddur, þar eð siðurinn var þá,
að blóðga fiskinn og gera að honum í