Ægir - 01.04.1922, Blaðsíða 14

48
ÆGIR
lendingar koma með betri fisk á mark-
aðinn en bægt er að fá frá botnvörpu-
skipum, þá verða neytendur hrifnir af þessu
nýja, fisksalar af að hafa slika vöru á
boðstólnum; það er farið að tala um að
veiðar á botnvörpuskipum beri sig ekki
og svo mikið fer að berast á markaðinn
af Snurrevaadsfiski, aö botnvörpuskip eru
lögð upp, landsins fiskimenn missa vinnu
sina, vegna hinna framandi manna og þá
kemur hið sama fyrir þar eins og hjer.
Fiskimennirnir risa upp, heimta vinnu sína
aftur og þá kröfu styður samheldni og
föðurlandsást. Það sem aðrir geta, geta þeir
og nú eru hundruð af enskum skipum og
bátum, sem er ætlað að fiska með Snurre-
vaad og breska ríkið sjálft styður þessar
framkvæmdir, það á að greiða toll af fiski,
sem lagður er á land frá framandi skipi;
hve víðtækt það verður, ekki unt að
segja enn, þó má ganga að þvi vísu, að
þeir haldi fast við hið gamla: »landsins
börn fyrst«.
Fyrir þá, sem ætla sjer að fara yfir
hafið til þess að stunda þessa veiði við
Englandsstrendur og selja afia sinn þar,
er þrent að óttast: Verðfall á fiski,
þegar mikið berst að, samkeppni við
ensku fiskimennina og örðugleikar, sem
ríkið getur beitt, hvenær sem er, svo sem
tollar hafnargjöld, skattar o. fl. Danir
græddu í fyrra og bar margt til þess. Á
hverju skipi eru aðeins þeir menn, sem
þurfa til að ná nótinni inn og ganga frá
afla, enginn sem segir fyrir með höndur í
vösum; því færri, því stærri part aflans
fær hver. Þeir fiska allskonar fisk og selja
hann á stöðum, þar sem flatfiskar, stein-
bitur og skata ern í eins háu ef ekki
hærra verði og þorskur og ýsa, því það
eru híunnindi, að aflinn sjeu ýmsar teg-
undir af fiski (blandaður) Fiskur þeirra
var 3—4 daga gamall ísvarinn nokkuð í
kössum þegar hann kom á markaðinn og
því nýrri því betri. Fyrsta skip, sem
hjeðan fór til Snurrevaadsveiða við Eng-
land var »þórður kakali«. Átti hann að
veiða þar í vetur, en hefur ekki spunnið
þar silki. Héðan eru fltiri farin t. d. »Est-
her«, kútter »Iho« og gufuskipið »KakaIi«
og fleiri munu innan skams fara. Greinar
líkar þeim, sem birst hafa í vetur i Fisk
Trades Gazette og The Fishing News með
yfirskrift »Bretland fyrir Breta, — er svo
komið, að fiskiveiðar Breta eigi framvegis
að vera i höndum útlendingae gjöra sitt
til að auka örðugleik framandi fiskirnanna.
Enskir fiskimenn lesa þær og skýrslur,
sem þeim fylgja um ástand, horfur og
afleiðingar, þegar þeir eru sviftir þeirri
atvinnu, sem þeir hafa gert að lífsstarfi
sinu Þótt þeir hrópi hátt, geta þeir eigi
bannað erlendum mönnum að veiða í
sjónum með landi fram, en þeirra hróp
getur haft þær afleiðingar, að koma er-
lendra fiskiskipa verði sköttuð svo, að
þeim verði ókleyft að selja fisk sinn
með þeim hagnað, sem útgerðin útheimtir
og er mergur málsins.
Tilraunir með nót þessari, hafa verið
gjörðar hjer í vetur, bæði frá Vestmanna-
eyjum, Reyjavík og Eyrarbakka og hefir
afli orðið rýr, mest steinbitur og koli.
Ekki má skilja það svo, að þorskur hafi
ekki sjest í nótinni en sá afli er ekki
nógur til þess að borga útgerð, þóit ódýr
þyki Veiðafærin kosta: Nótin 350 kr.
danskar, Spilið 1200 kr. danskar, stop-
maskína 540 kr. danskar og 18—2000
faðma dráttartaugar 2000 kr. íslenskar.
(m/4 1922) Þetta telja þeir sem út ætla
að gera aðalkostnað en hvernig er það
með legufæri?
Það má ganga að því vísu, að eigi
verði nótin lögð nema i öllu bærilegu og
sjólausu. Ress vegna verður hún ekki það
veiðarfæri, sem treysta má á vetrarvertíð,
þar sem öllum veðrum er að mæta, en