Ægir - 01.04.1922, Blaðsíða 19

ÆGIR
53
Ennfremur má geta þess, að i drukn-
andi mönnum þrútnar lifrin mjög og
bólgnar vegna blóðsóknar þangað, er
stafar af ofþenslu hægri hjartahelftar.
En vegna blóðsóknar þessarar til lifrar-
innar getur Howards-aðferðin oft orðið
hættuleg, þvi þrýsting á kviðarholið of-
anvert getur þá hæglega valdið skemd-
um á lifrinni.
Scháfers-aðterðin er laus við alla þá
ókosti, er nú hafa taldir verið, vegna
þess, að samkvæmt henni er sjúklingur-
inn lagður á grúfu. Hún er einnig hættu-
minni, öruggari og einfaldari en aðrar
aðíerðir til lífgunar, og heíir minna erf-
iði í för með sér fyrir þann, sem beitir
henni.
Höfuðkostir björgunaraðferðar Scháfers
eru þessir:
1. Hversu litla áreynslu þarf til þess,
að koma andardrætti af stað.
2. Hversu algerlega má framleiða loft-
skifti i lungunum.
3. Hversu aðferð þessi er einföld.
4. Að tungan getur ekki lagst fyrir
barkaopið.
5. Hversu auðvelt er útrennsli vatns
og slíms, gegnum barka, nasir og munn.
6. Engin hætta á að lifur eða önnur
liffæri skaddist eða skemmist.
7. Hversu auðvelt er að muna aðferð-
ina, og að einn maður getur beitt henni
án hjálpar annara.
Hversu fara skal með druknanði menn.
Þegar manni hefir verið bjargað úr
vatni, og ekki sjást lifsmörk með hon-
um, skal þegar i stað reynt að lífga
hann. En beita verður lífguuaraðferðun-
um með gætni og skal halda þeim
stöðugt áfram og ekki gefast upp, því
mörg eru dæmi þess, að menn hafa þá
fyrst vaknað aftur til lífs er líígunartil-
raunum hefir verið við þá beitt í marg-
ar klukkustundir.
Enga tof.
Ef sjúklingurinn er hættur að anda,
skal leggja hann á grúfu tafarlaust, og
reyna að koma öndun af stað. Ekkert
vit er í því, að tefja tímann með því að
afklæða sjúklinginn fyrst.
Hranaleg meðferð.
Forðast skal hranalega meðferð á sjúk-
lingnum, svo sem að vinda eða teygja
limi hans, og umfram alt má hann al-
drei standa í fæturnar.
Læknishjálp.
Ávalt skal leita læknis svo fljótt, sem
unt er.
Lífsmork.
Ef sjúklingurinn er ekki alveg hættur
að anda, er ekki nauðsynlegt að beita
við hann öndunaræfingum. Skal þá velta
honum á hlið og hjálpa önduninni með
því að kitla nefið, eða láta ertandi efni
i nasir honum t. d. pipar, neftóbak eða
ilmsalt.
Öndunaræfingum er beitt á þann hátt,
að lífgandinn krýpur niður við hlið
sjúklingsins og leggur flata lófa á mjó-
hrygg honum þannig: að þumalfingrar
liggi saman og visi upp eftir bakinu, en
höndin út á siðurnar með glentum greip-
um. Síðan heldur maður örmum beinum
og hallar sér áfram hægt og hægt og
þjappar að sjúklingnum með þunga sín-
um. Varast skal snögga þrýstingu, En
þjappað er að sjúklingnum til þess að
þrengja brjóstholið.
Vegna þrýstingar þessarar hverfur
loftið (og vatn ef nokkuð er) úr Iungum
sjúklingsins. Þegar á eftir réttir lífgandi