Ægir - 01.03.1931, Blaðsíða 17

ÆGIR
63
Skipströnd í Hafnahreppi
árin 1800-1930.
9 . s t r a n d i ð.
19. febrúar 1905, strandaði á svonefnd-
um »Melum« fyrir sunnan Hafnaberg,
enskur botnvörpungur. Komust 6 afskips-
mönnum í bátinn, en þá slitnaði bátur-
inn frá skipinu áralaus og rak til hafs,
fann annar enskur botnvörpungur bát-
inn um morguninn, og bjargaði mönn-
unum, en hinir 6 drukknuðu, þar á meðal
maskínumeistarinn frá 12 börnum!
Skipið brotnaði samdægurs mélinu
smærra, og rak mikið af brakinu í land.
10. strandið.
Hinn 20. marz 1907, strandaði á svo-
netndri »Merkineshlein«, enskur botn-
vörpungur »Abydos«. Strandaði skipið í
moldösku austanbil um miðjan dag, en
brim var það mikið að ómögulegt var
að koma nálægt skipinu, þó margar til-
raunir væru gerðar til þess að bjarga
skipsmönnum. Seinni part dags, rauk
hann svo upp með ofsaveður'á útsunn-
an, með ógurlegu bafróti, mélmölvaði
sjórinn skipið á örfáum tímum, var á-
takanlegt að heyra hrópin og hljóðin í
uiönnunum í myrkrinu um kvöldið og
geta enga hjálp veitt. Um morguninn
var skipið í méli með allri ströndinni,
og mennirnir allir dauðir innanum brak-
ruslið.
Voru allir mennirnir, 11 að tölu.jarð-
sungnir við Kirkjuvogskirkju, og eru það
flest lik, sem borin hafa verið til grafar
i einu at úr Kirkjuvogskirkju !
11. strandið.
Hinn 20. janúar 1909, strandaði þýzk-
Ur botnvörpungur »Grænland«, fyrir sunn-
aQ Kirkjuvog, var skipið að eins 3 mán-
aða gamalt, og að öllu hið vandaðasta.
Björguðum við mönnunum á kaðli til
lands, 12 að tölu, en um nóttina rauk
hann upp með vestanveður og veltubrim;
var skipið um morguninn komið á það
háa klöpp efst í fjörunni, að sjór kom
aldrei nálægt þvi eftir það. Var þá hæg-
umnærriað bjarga öllu, smáu og stóru.
Á uppboðinu keypti ég skipið sjálft fyrir
400 kr.
12. strandið.
Hinn 8. marz 1915, strandaði undir
Hafnabergi, enskur botnvörpungur »Tri-
bune«, í sunnanroki og krapaslyddu. Um
nóttina kl. 2, vöknuðum við Kalmanns-
tjarnarbúar við stanzlaust píp (blástur) í
skipi. Vissum við strax að skip mundi
vera strandað, og eftir hljóðinu, að það
mundi vera undir Hafnabergi. Veður var
þá hið versta sem hugsast getur, sunn-
anstórviðri með krapaslyddu, og tjöru-
myrkur. Afarmikill snjór hafði verið á
jörð, en sem nú var að leysast upp í
tómt helkalt krap. Kl. 3 um nóttina lögð-
um við svo af stað 22 menn. Byrjuðum
við ferðina með því, að vera orðnir
blautir í mitti áður en við vorum komnir
út fyrir túngarðinn, urðum við svo að
þrælast í gegnum apalhraun og helkalt
krapið, olt í mitti og meira.oft skríðandi
i myrkrinu; enginn þur þráður var á
nokkrum manni, þegar við loksins vor-
um komnir suður á bergið, voru
sumir búnir að missa skóna af fótum
sér, og rifa alla sokkana, en blóðið rann
úr fótum sumra, svo þeir urðu að skera
neðan af kápum sínum, til þess að vefja
fætur sina í.
I myrkrinu griltum við skipið, sem var
örfáa faðma frá berginu, en ekkert Ijós
sáum við og engan mann, taldi ég víst
að allir mennirnir væru dauðir, þvi mikið
brim var komið, og sjórinn féll yfir allt