Ægir - 01.01.1932, Side 9

ÆGIR
3
ágætis afla, sem hélzt fram á vor, var
janúaraflinn þar þá 2373 skpd. fyrir utan
það sem flutt var út í is, á móti 730
skpd. árið áður.
Fiskurinn var allt árið óvenjulega hor-
aður, bæði holdþunnur og lifrarlítill og
má telja þetta með alverstu megrings-
árum, jafnvel enn verra en árið 1929,
en þá var fiskur mjög horaður, eins og
kunnugt er. Þetta jók enn fremur ásölu-
erfiðleikana, og er alls ekki hægt að
neita því, að af þessum ástæðum var
fiskurinn frá Islandi á árinu, mjög léleg
vara, auk þess var fiskurinn mjög smár,
mikið af ungum árgöngum, og verður
vikið að þvi seinna, svo að mikið af
þeim fiski, sem talinn var í skýrslunni
stórfiskur, yfir 20” var seldur fyrir enn
lægra verð sem millifiskur eða jafnvel
»labrador« verkaður, og yfirfyllfi það því
Italíumarkaðinn, sem framan af árinu
var þó viðunandi, hvað verðlag snerti.
Á vertiðinni sunnanlands, er talið að
fáist ca 45 lítrar af lifur úr hverju skpd.
af fullverkuðum fiski í vanalegu ári, en
við athuganir þær, sem Fiskifélagið lét
gera í nokkrum veiðistöðvum, var lifrar-
magnið langt fyrir neðan þetta. I Iíefla-
vík var lifrarmagnið í febrúar og marz
20—22 lítrar, en í Sandgerði 23—25 lítr-
ar, en fór svo lækkandi og var komið
niður í 8—10 lítra um lok við sumar
athuganirnar. Auk þess var fitumagn
lifrarinnar líka óvenjulega lítið. eins og
við var að búst.
Auk þess var fiskurinn mjög smár,
enda reyndist svo við aldursrannsóknir
Árna Friðrikssonar, að framan af ver-
tíðinni var víðast sunnanlands meira en
helmingurinn af 8 ára fiski (árg. 1923),
en þó bar töluvert á árg. 1922, einkum
eftir að leið á veturinn og um vorið.
óvenjulega mikið veiddist á árinu af
fiskum sem höfðu verið merktir við önn-
ur lönd, einkum veiddust margir fiskar,
sem merktir höfðu verið við vestur- og
austurströnd Grænlands, sömuleiðis 3
fiskar, sem merktir höfðu verið sumarið
áður við Jan Mayen, maður getur því lát-
ið sér detta í hug, að mikið af þessum
magra fiski, sem veiddist, hafi verið að-
komufiskur frá þeim svæðum, sem fæðu-
skilyrðin hafi verið verri, og að þetta
mikla aflaár, sem liklega hefur ekki kom-
ið annað eins í marga áratugi, eigi að
einhverju leyti rót sina að rekja til þess,
að þorskurinn af stórum fjarlægum haf-
svæðum, hafi safnast saman til hryggn-
ingar eða í fæðuleit, í hlýja sjónum við
Island, enda er það heldur ekki óeðlileg
ályktun, að af þessari miklu fiskamergð,
hafi stafað fæðuskortur, til þess að seðja
alla þessa hungruðu golþorska, sem leit-
uðu á náðir hinnar alkunnu íslenzku
gestrisni, enda bar mjög lítið á síli
og loðnu hér á vertiðinni, en það er
það æti, sem þorskurinn sækist mjög
eftir.
I sambandi við þessar göngur græn-
lenzka þorsksins til Islands, má benda
á mjög merkilegar athuganir, sem gerð-
ar voru af rannsóknarskipinu »Dana«,
hér við land í sumar, þar sem færðar
voru sönnur á, að nokkuð af þorskseið-
unum héðan frá Suðurlandinu, berast —
meðan þau eru ósjálfbjarga, á svifstig-
inu — með Golfstraumnum norður með
landi.þangaðtilhann mætir Austur-Græn-
landsstraumnum og berst með honum yfir
til Grænlands — hve mikil brögð eru
að þessu og hve mikið af þorskstofnin-
um við Grænland á uppruna sinn að
rekja til íslenzku hryggningarstöðvanna,
er náttúrlega órannsakað, en þessar rann-
sóknir skýra að nokkru leyti hvernig
stendur á göngum Grænlands-fisksins til
Islands, þegar hann er kynþroska, því
það má rekja það til sömu hvatarinnar,