Ægir - 01.01.1942, Blaðsíða 18

12
Æ G I R
var þá veitt til beitu, en aflaðist lítið.
Akranesbátar stunduðu veiðarnar allt
sumarið, og er á leið sumarið, bættust
við bátar úr öðrum veiðistöðvum við
Faxaflóa. Flest stunduðu 47 bátar þess-
ar veiðar í september, en voru allir liætt-
ir fyrir nóvemberlok.
Mannatala á reknetjabátunum var að
öllu jöfnu 7.
í töflu IV liefur verið tekið upp
yl'irlit yfir tölu þeirra skipa, sem ann-
azt liafa flutning á isvörðum fiski tii
Brellands. Eru þar aðeins tekin þau skip,
sein annars liafa verið eða ern fiskiskip
og stunda mörg þeirra einhvers konar
veiðar á milli þess, sem þau eru í sigl-
ingum. Flest voru skipin í flutningum
fyrsta fjórðung ársins, eða þar til sigl-
ingar tepptust af hernaðarvöldum. 1 apr-
íl fór ekkert þeirra út, en þegar í maí-
mánuði liófu 2 þeirra siglingar á nýjan
leik og fjölgaði þeim, er kom fram á
sumarið. Mörg þeirra hætlu síðan aftur
siglingum seinni liluta sumars, og í nóv-
ember og des. voru aðeins 2 í ulanlands-
siglingum. Fækkun þeirra seinni hluta
ársins má rekja til þess, að erfilt var að
fá nægilegan fisk keyptan á þeim svæð-
um, sem þeim var lieimilt að kaupa á
samkvæml fisksölusamningnum, sem
gerður var við Brela í ágústbyrjun.
Mannatala á þessum skipum í flutning-
unuin var frá 9 upp í 11 að jafnaði.
Hvað gæftir snertir, var vetrarvertið í
Sunnlendingafjórðungi ein sú bezla, sem
komið liefur. Mun róðrarfjöldi almennt
Iiafa verið meiri en þekkzt hefur áður.
í þeim veiðistöðvum, þar sem vertíðin
stendur lengsl, voru flestir róðrar farnir
milli 80 og 90. Mun bátur einn í Kefla-
vík liafa farið flesta róðra allra báta í
fjórðungnum á þessu timabili, en þeir
voru 91. Mun meðal róðratala liafa verið
um 80 róðrar.
Bein afleiðing af þessu sérstaka tíðar-
fari var það, að veiðarfæralap var með
allra minnsta móti. En önnur aðalástæða
mun og vera fyrir því, en bún er sú, að
mjög fáir erlendir togarar voru á mið-
unum á árinu, en þeir bafa oft áður átl
mikinn þátt i að eyðileggja veiðar-
færi fyrir bátaflotanum. Ivom sér vel, að
veiðarfæratapið var með minna móli nú,
þegar verð á þeim er eins gífurlegt og'
raun er á. Aflabrögð voru ærið misjöfn
í fjórðungnum, eins og gefnr að skilja á
svo stóru svæði.
Á þeim miðum, sem sótt voru af I)át-
unum úr veiðistöðvunum austanfjalls og
í Vestmannaeyjum, var verlíðaraflinn
yfirleitt rýr og sums staðar mjög lélegur,
svo sem í Þorláksböfn.
Yfirleilt var beztur afli seinni hluta
marz og fyrri liluta aprílmánaðar, en
cftir þann tíma lieldur rýr.
í veiðistöðvunum við Faxaflóa og á
Garðskaganum voru aflabrögð yfirleitt
góð, en þó nokkuð misjöfn. I Sandgerði
var strax i upphafi vertíðar sæmilegur
afli og jókst er á leið. Síðari hluta marz-
mánaðar og' fram í apríl var mokafli á
Sandgerðisbátana, jafnvel svo, að bátar
gátu ekki birt allan aflann. Fengu bátar
þá almennt 20—10 skpd. í róðri, og hæst
komst afli í einuni róðri upp í 45 skpd.
Vegna sallskorls töpuðu þó margir bát-
anna róðrum á meðan aflalirotan slóð
sem Iiæst, og er bart til þess að vila, að
slíkt þurfi að koma fyrir. í Keflavik var
talið, að afli liafi verið heldur yfir með-
allag undanfarinna ára, nema á þá báta,
sem stunduðu botnvörpuveiðar, en afli
var rýr bjá þeim.
Á Akranesi var afli góður og yfirleitt
mjög jafn lijá bátunum. Mesl aflaðist
seinni hluta marz og fyrri hluta apríl. í
veiðistöðvunum á Snæfellsnesi norðan
verðu var afli talinn heldur rýr, a. m. k.