Ægir - 01.01.1942, Blaðsíða 9

Æ G I R
3
í sambandi við þennan samning var
síðan gerður annar samningur við
Bandaríkin, þar sem þau tóku að sér að
sjá um greiðslu i dollurum fyrir allan
i'isk, sem fluttur yrði til Bretlands frá
því í lok nóvember til loka samnings-
tímabilsins. Var liér vitanlega um stór-
kostlega úrbót að ræða, þar sem punda-
inneignir landsmanna voru nú orðnar
mönnum áhyggjuefni, en þörfin fvrir
dollara stöðugt vaxandi, vegna aukinna
viðskipta við Ameríku.
Um afkomu sjávarútvegsins á árinn
er ekki annað hægt að segja en að hún
liafi yfirleitt verið góð og lijá nokkrum
greinum hans mjög góð. Á þessu ári gat
útgerðin enn haldið áfram að létta
skuldabaggann frá erfiðu árunum, þar
sem þess var þörf, og safnað í sjóði til
að standa betur að vigi þegar aftur fer
að þrengja að.
1. Útgerð og aflabrögð.
Þátttaka í útgerðinni var mjög mikil
á árinu, eins og verið liafði árið áður.
Mátti segja, að allar fleytur væru
gerðar út.
Gefur lafla I yfirlit yfir liver þátttaka
hinna einstöku skipategunda var í
hverjum mánuði ársins 1941, svo og
tölu skipverja.
í ársbyrjun voru lalin 35 botnvörpu-
skip á landinu og voru þau öll gerð út
í janúarmánuði. Eftir það verður útgerð
togaranna stopulli, og í júní voru að-
eins 13 þeirra gerðir út. Kom þctta lil af
því, að siglingar þeirra lögðust alveg
niður frá því i marzmánuði og þar íi!
seinnililuta sumars. Stunduðu þá sumir
þeirra veiðar i ís til sölu í erlend fisk-
kaupaskip, nokkrir fóru á veiðar í salt
og enn aðrir voru ekki gerðir út uin
lengri tíma, þar eð fram fóru á mörgum
þeirra gagngerðar viðgerðir, sem oft
tóku mjög langan tíma. Voru nokkrir
þeirra enn ekki farnir á veiðar um ára-
mót. Mannatala á togurunum er að
jafnaði meiri en á nokkrum öðrum
flokki skipa. Eru að jafnaði frá 13—
30 manns á hverju skipi og jafnvel þar
vfir, og íer það vitanlega eftir því
livers konar veiðar eru stundaðar.
Þannig var t. d. í janúar ca. þeirra
skipa, sem út voru gerð, togarar, en
mannatala á þeim var um % af manna-
lölu á öllum fiskiskipaflotanum, sem út
var gerður í þeim mánuði.
Útgerð linugufuskipanna var mjög
misjöfn á árinu. Voru þau allflest í
flutningum með ísvarinn fisk til Bret-
lands og urðu því að liætla þegar sig'l-
ingastöðvunin varð í lok marz. I júlí og
ágúst fjölgaði þeim aftur, en þá stund-
uðu nokkur þeirra síldveiði, en voru
raunar venju fremur fá. Eftir að brezk-
íslenzki fisksölusamningurinn kom lil
framkvæmda, var tala þeirra skipa,
sem máttu kaupa fisk til útflutnings í
ís, takmörkuð, og gekk það einnig úl
vfir línugufuskipin. Mannatalan á þess-
um skipum í flutningunum var að jafn-
aði 9—12, en aftur var mannatalan
nokkuð hærri mánuðina júli og ágúst,
þegar síldveiðar voru stundaðar.
Útgerð þeirra báta, sem cru yfir 12
rúml’, var jafnari á árinu en annarra
skipaflokka. Urðu engar stórvægilegar
breytingar á tölu þeirra frá ársbyrjun,
þar til kom fram á liaustið. Fvrstu 5
mánuði ársins eða lil miðs maí, stendur
vfir vetrarvertið við Suð-Vesturland, og
eru þar þá samankomnir flestir bátar
af þessari slærð, alls staðar að af land-
inu. Eftir vetrarvertíðina fækkaði þeim
nokkuð, en tala þeirra varð liæst í ágúst,
cn þá stóðu sildveiðarnar m. a. yfir.
Þegar kom fram í desember, fækkaði