Ægir - 01.01.1942, Blaðsíða 16

0
Æ G I R
Nokkrir bátar, sem veiðar stunduðu
frá veiðistöðvum í fjórðungnum á vetr-
arvertíð, voru frá ýmsum stöðum, jafn-
vel úr öðrum fjórðungum. í Vestmanna-
eyjum var einn aðkomubátur frá Akur-
eyri. í Sandgerði voru aðkomubátarnir
i miklum meiri bluta, eða 29 alls. Voru
þeir frá eftirtöldum stöðum: 9 úr Garði,
ö frá Norðfirði, 3 frá Húsavík, 2 frá Ól-
afsfirði, 2 frá Stokkseyri, 2 frá Eskifirði,
og 1 frá hverjum eftirtaldra staða:
Reykjavík, Eyrarbakka, Súðavik, Reyð-
arfirði og Dalvík. f Keflavík og Ytri-
Njarðvík voru 13 aðkomubátar frá eftir-
töldum stöðum: frá Seyðisfirði 5, Dal-
vik 4 og einn frá hverjum eftirtaldra
staða: Ólafsfirði, Hjalteyri, Akranesi og
Akureyri.
í Hafnarfirði voru 3 aðkomubátar, frá
Seyðisfirði, Siglufirði og Akureyri, einn
frá hverjum stað.
Alls stunduðu því 31 bátur, sem
heimilisfang átti utan Sunnlendinga-
fjórðungs, veiðar frá veiðistöðvum í
fjórðungnum á vetrarvertíðinni.
Tafla IV gefur yfirlit yfir, hvaða veið-
ar voru stundaðar í Sunnlendingafjórð-
ungi á 'hinum ýrnsu tímum ársins 1941.
Botnvörpuveiðar í salt voru eingöngu
slundaðar af togurunum, aðallega eftir
að siglingar slöðvuðust til Bretlands
seinni hluta marzmánaðar. Stunduðu
flestir þessar veiðar í apríl, eða 25. Var
þá að jafnaði yfir 30 manna áhöfn á
skipunum. Aðeins 2 skip héldu út þar
til í júlí, en flest stunduðu þessar veiðar
aðeins í apríl. Það liefur farið mjög i
vöxt á seinni árum, að stórir vélbátar
stunduðu veiðar með botnvörpu. Stend-
ur þetta i beinu sambandi við liina miklu
sölu á ísvörðum fiski til útflutnings og
í frystihús. Aftur á móti mun að jafnaði
ekki borga sig að fiska þannig til salt-
fiskverkunar, eins og togarar gera. Fisk-
ur, sem þessir bátar afla, er mjög bland-
aður og iþví illa fallinn til söltunar. Á
vetrarvertíðinni stunduðu frá 14—23
bátar botnvörpuveiðar í ís, en auk þeirra
stunduðu margir togaranna þessa veiði,
eins og kemur fram á töflunni. Þegar
kom fram á sumarið, fjölgaði þeim bál-
um, sem botnvörpuveiðar stunduðu, og
urðu flestir 26 í júní og aftur í ágúst.
Þegar reknetjaveiðar hófust um liaustið,
liættu margir bátanna botnvörpuveiðum
til að fara á reknet, og í desember stund-
uðu aðeins 8 bátar botnvörpuveiði. Bát-
ar þeir, sem botnvörpuveiðar stunduðu,
voru aðallega gerðir út frá Reykjavík,
Vestmannaeyjum, Keflavík, Akranesi og
Hafnarfirði.
Mannatala á þessum bátum er að með-
altali 6—8 á hverjum. Eins og tafla IV
ber með sér, stundaði yfirgnæfandi
meiri liluti fiskiskipa i fjórðungnum
])orskveiðar ,með línu eða netjum. Hand-
færaveiðar voru hverfandi litlar. Þetla á
þó aðeins við um vetrarvertíðina, eða frá
áramótum til miðs maimánaðar. Eftir
þann tíma voru línuveiðar sáralítið
stundaðar, og þá nær eingöngu á opna
vélbáta, fyrr en kom fram á liaustið.
Þegar kom fram í nóvember, bófu
nokkrir bátar af Akranesi að stunda
línuveiðar og í desember sömuleiðis bát-
ar úr Vestmannaeyjum. Á vertíðinni
slunduðu bátar úr Veslmannaeyjum og
úr veiðistöðvunum austanfjalls nokkuð
netjaveiði, en yfirgnæfandi meiri hluti
bátanna úr fjórðungnum stunduðu ein-
göngu línuveiði á þessu timabili. Manna-
tala á línubátunum var, eftir töflunni,
á verlíðinni 8—9 að meðaltali. Þegar
slóru bátarnir hættu við vertíðarlok, og
litlu bátarnir cinir stunduðu línuveiðar,
varð mannalalan að meðaltali aðeins 3
—4 a bat.
Þrátt fyrir nýjar veiðiaðferðir bátaflot-