Ægir

Árgangur

Ægir - 01.11.1944, Blaðsíða 37

Ægir - 01.11.1944, Blaðsíða 37
Æ G 1 R 251 Minnisstæður dagur. Eftir Guámund Pétursson. Að kvöldi dags eins seinni hluta janúár niátti lita 12 smálesta fiskibát, er hrakti fyrir sjó og vindi að mestu levti stjórnlaust. Stormur stóð af haí'i jneð frosti og kafalds- fjúki, svo að þar sem sjórinn náði ekki til nð leika um, var allt þakið þvkku klakalagi, •>g seglin stóðu stíf af frosti. Vélin, hjarta hvers fljótandi farkosts, var hadt að slá. í staðinn fyrir hin öruggu, takt- föstu slög hennar heyrðist ömurlegur hvin- ur í storminum,* og í gegnum stormgnýinn skar sig þungur niður, er toppár hinnar risavöxnu úthafsöldu hrotnuðu. A stýris- húsi bátsins logaði bál, er kynt var i þeim tilgangi að vekja eftirtekt á honum. Um miðnætti fóll það í minn hlut að standa á verði ásamt hinum hásetanum. — Vélamaðurinn hafði veikzt við áreynsluna að koma vélinni í gang og lá nú með sótt- hita í koju sinni. Skipstjórinn hafði orðið fvrir því óhappi að hrapa af stýrishúsinu uiður á þilfar, er hann var að lífga bálið, °g meiddist allmikið. Lá hann nú í koju sinni og reyndi að halda uppi kjarkinum hjá okkur með fyndni og kjarnyrtum sjó- inannabröndurum. Við daufan, flöktandi bjarma frá bálinu staulaðist ég aftur í stýrishúsið, en þar var fyrir Geir, en við töldumst hásetar. Áhöfnin var aðeins fjórir menn. Þegar upp í kuldann kom, fór sulturinn og þorstinn að gera vart við sig, en það óhapp hafði skeð, að vatns- kúturinn hafði sprungið af frosti, og sein- ustu matarhitarnir höfðu verið borðaðir, er draetti linunnar var lokið. Við Geir reyndum að svala þorsta okkar ineð því að skafa hálfsaltan snjóinn af sigl- unni, en það jók hann fremur en dró úr honum. Fram undan lá nóttin, dimm og dularfull, (>g óðum nálguðumst við svæði, er þakið var grynningum og launboðum. Við Geir höfðum verið litlir vinir, en nú voru allar gamlar sakir gleymdar, og nú Irúðum við hvor öðrum fyrir leyndustu hugsunum okkar. Sú hugsun læddist að okk- ur og fylgdi henni nístandi helkuldi, að við ættum aldrei framar að líta okkar kæru sveit, er hafði fóstrað okkur til þessa dágs og þar sem bernskuspor okkar að leikjum og starfi lágu. Hugurinn staðnæmdist við síðasta gamla- árskvöld. — Eg var staddur í hinu litla en vel skrýdda samkomuhúsi sveitarinnar, þar sem fallega Ijóshærða unnusta mín stóð við hlið mér, og einmitt þegar gamla árið var að kveðja og hið nýja að ríða i hlað, hétum við hvort öðru að verða samferða lífið út. Ur bláu augunum hennar las ég ást og ham- ingju, það, sem ég þráði mest og var mér kærast. Lífsbraut okkar hafði virzt svo bein og björt. Gleði og hamingja virtust ætla að ríkja við hvert okkar framtiðarspor. Kirkju- klukkurnar voru þagnaðar, og þögn þeirra gaf til kynna, að nýja árið væri búið að taka við. Unnusta mín þrýsti hönd mína, og við stigum saman fyrsta dans hins komandi árs. Ég var vakinn skvndilega upp af þessum ljúfu endurminningum við hrotsjó, er reið yfir bátinn og lagði hann á stjórnborðs- hliðina, svo að sjórinn rann skemmstu leið inn með stýrishúshurðinni og niður í vélar- rúm. Rafljósin frá rafgeymum bátsins smá- dofnuðu og hurfu alveg að lokum. Lina og línubalar voru í einni bendu, ýmist fyrir innan eða utan öldustokkinn á hléborða. — Báturinn vóg salt dálitla stund, með öldu- stokkinn í kafi fram fyrir lúkarskappa, likt og hann væri að átta sig á þvi, á hvora hlið- ina hann ætti að halla sér. f niðamyrkrinu ríkti óhugnanleg þögn, er læsti sig út í hverja taug, — þögn, sem aðeins var rofin af nið þess sjávar, er féll í gegnum stýris- húsið niður í vélarrúmið. Báturinn fór að rétta sig hægt og hægt, með mikilli var- færni, og vindurinn náði enn á ný að standa

x

Ægir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ægir
https://timarit.is/publication/584

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.