Ægir - 01.11.1944, Blaðsíða 13

Æ G I R
227
hulriði Gotlsveinsson, sl:ipsljúri.
Jón Jóhannsson, stýrimadur.
Olafur Jónsson, vclstjóri.
Rolnvörpungurinn Coot var fyrsla islenzka gufnskipið, setit eingöngu var mannað íslendingum, cn ofan-
greindir mcnn voru sljórnendur þess.
Pvi að taka 10 þús. kr. lán til þess að geta
íú'eitt skipið að fullu. Auk þeirra kaupenda
Coots, sem fyrr eru nefndir, að staddir hafi
verið í Englandi, þegar hann var keyptur,
var Guðmundur Þórðarson. En hann var
iyrir í Aberdeen, þegar þremenningar komu
bangað til þess að taka við togaranum. —
Stjórn Fiskveiðahlutafélags Faxaflóa skip-
«ðu þessir menn: Þórður Guðmundsson i
Glasgow formaður, Arnbjörn Ólafsson og
iijörn Kristjánsson. Framkvæmdastjóri var
J'áðinn Einar Þorgilsson.
Coot var 12 ára gamall, þegar hann var
keyptur, en hann var smíðaður í Glasgow
Í892. Hann var 98 fet á lengd, 130 rúml.
brúttó. en 64% nettó.
Fyrir atbeina Arnbjarnar var Halldór Sig-
urðsson ráðinn skipstjóri á Coot, en Indriði
sem stýrimaður, og átti hann að hafa sömu
kiun og hann hafði áður haft sem skipstjóri
a Haffaranum. Um mánaðamótin febrúar og
niarz var lagt af stað til íslands, og voru þá á
skipinu auk Indriða, Halldórs og Arnbjarn-
ur þrír Islendingar, en það voru þeir Ólafur
Sigmundsson, Ólafur Árnason, báðir frá Ab-
erdeen og Þorsteinn Þorkelsson. Voru þeir
ullir vanir togaramenn og voru nú ráðnir
seni netjamenn á Coot. Vclstjórar voru tveir,
var annar danskur, en hinn enskur. Mat-
sveinn var józkur unglingspiltur.
Skömmu eftir að komið var til Hafnar-
fjarðar (7. marz) var lagt út á veiðar. Var
þá bætt við mönnum, svo að skipverjar urðu
alls tólf. Indriði var þá lögskráður skip-
stjóri, en Halldór var fiskiskipstjóri, stýri-
maður var Ólafur Árnason. Útgerðin þá um
veturinn gekk heldur illa og mátti að mestu
leyti rekja það til ólags á spilinu. Var það
að bila annað veifið, en örðugleikar á að fá
gert við það mjög miklir. Aflinn var allur
saltaður um borð. Um sumarið var vertíðar-
aflinn seldur Ólafi Ólafssyni kaupmanni i
Reykjavik, en ekki þýddi að nefna að fá fyr-
ir hann sama verð og var á báta- og skútu-
fiski. Sú trú lá enn í landi, að togarafiskur-
iun væri miklu verri, og var það rétt, hvað
snerti fisk, sem keyptur var af togurum
víðs vegar við strendurnar, því að hann var
ekki blóðgaður. Öðru máli gegndi um þann
fisk, sem var blóðgaður jafnskjótt og hann
var innbvrtur, en þá háttu tóku þeir þegar
upp á Coot. Enda varð ekki löng bið á þvi,
að sama verð fengist fyrir togarafiskinn og
annan fisk, er landsmenn öfluðu. — Yfir
vertíðina fengu hásetar 65 kr. í kaup á mán-
uði og auk þess eitthvað af smáfiski sem
hlutarbót. Um vorið fóru þeir fram á kaup-
hækkun, og varð að samkomulagi, að kaupið
skvldi hækka um 10 kr. á mánuði, en hlutar-
bótin skyldi jafnframt úr sögunni.