Ægir - 01.03.1979, Blaðsíða 34

á sömu vandamálum og áður og auk þess nýtt
vandamál, uppglenntur kjaftur (trismus). Þessari
tilraun var því fljótlega hætt.
Vorið 1977 var enn hafist handa með stóra
tilraun í Kollafirði í samvinnu við Veiðimála-
stofnunina eins og endranær. Byrjað var með fimm
hópa af laxaseiðum á kviðpokaskeiði, en i hverjum
þeirra voru um 5000 fiskar. Leitast var við að
búa fóðrið þannig til, að finna mætti skýringar á
áðurgreindum vandamálum. Notað var bæði mis-
munandi fiskmjöl, mismunandi vítamínmagn og
steinefnum var bætt við einn hópinn. Þessari til-
raun var haldið áfram fram á haust 1977 með alla
hópana, en fiskur var alinn á Ewos fóðri til saman-
burðar. Um miðjan september lágu eftirfarandi
niðurstöður fyrir:
Meðal-
Hópur Fóður þungi Sjúkdómar
I FiFó 1 4,76
II FiFó 2 6,21
III FiFó 3 4,52
IV FiFó 4 3,61
V Ewos 3,02
Kubbar + augnhvíta, en
ekkert alvarlegt.
Engir.
Kubbar, mjög útbreitt.
Kubbar + augnhvíta + opinn
kjaftur, alvarlegt ástand.
Engir.
Segja má, að þessi tilraunauppsetning hafi tekist
mjög vel og út frá henni megi leiða þær líkur, að
blinda stafi af ákveðnum steinefnaskorti eða mis-
vægi í steinefnasamböndum. Kubbavöxtur stafar
sennilega af vítamínskorti og er hann líklega í
tengslum við óeðlilegt steinefnainnihald. Hópur II
sýndi helmingi meiri vöxt en laxinn, sem alinn
var á Ewosfóðrinu. Þessi hópur var ákaflega fall'
egur og svipaði eindregið til þeirra seiða, sem
sýndu mesta endurheimtu eins árs seiða sumarið
1974 eftir ársdvöl í sjó eins og áður er getið.
Á EIFAC (European Inland Fisheries Advisory
Commission) ráðstefnunni í Hamburg 20.-23. júm
1978 flutti P. Luquet erindi eftir sjálfan sig og
Dr. Rumsey, sem áður er nefndur. Fjallaði erindið
um þurrfóður. Þar kom fram, að augnhvítan,
sem valdið hefur mestum vandamálum í Banda-
ríkjunum, stafar af zink-skorti. Segja má, að vanda-
mál það sé því leyst. Hópur II í 1977 tilrauninm
var eini heilbrigði í hópurinn, en hann var líka
sá eini, sem fékk aukalega sérstaka steinefnablöndu.
Mikilvægi fóðurrannsókna og eigin fóðurframleiðslu
Samband milli fóðurs, þ.e. allra einstakra fóður-
efna, vaxtar og heilsufars hefur afgerandi þýðingu
í öllu dýraeldi. Þetta á ekki síst við um ákaflega
viðkvæm dýr eins og laxfiska. Smávægilegur heilsu-
farsgalli getur auðveldlega valdið því, að lax skilar
sér illa úr sjó og er ónothæfur til hafbeitat-
Fóður og heilsa eru þau flóknustu mál, sem unnt
er að ímynda sér.
Þegar litið er á endurheimtur laxa í Kollafifð1
(sbr. Árni ísaksson, Hafbeit, ráðunautafundur
Rala og Búnaðarfélags íslands, febrúar 1979)
kemur í Ijós, að endurheimtur eru mestar áriu
1972 til 1974 (mestar 1973 eða 13%), en fara
síðan minnkandi. Þetta eru einmitt árin, sem Kolla*
fjarðarstöðin notaði mest íslenskt fiskfóður. Fóður-
notkun íslensks fóðurs fór vaxandi alveg fram a
sumar 1974, en hætti þá að mestu, enda vanda-
Laxaseiði, sem eru að sleppa kviðpokanum, en þá hefst fóðrun Eldisker í laxeldisslöð
150 — ÆGIR