Ægir - 01.01.1983, Blaðsíða 25

ályktanir samtaka útvegsmanna á s.l. árum
varðandi það atriði.
Með tilliti til framangreindra atriða þá
leggjum við til að umræðum nefndarinnar
verði hætí. Þar sem ljóst er að mikill meiri-
hluti hennar er alfarið andvígur kvótafyrir-
komulagi.“
Magnús Kristinsson sagðist ekki leggja fram sér-
tillögur, en væri sammála nefndaráliti fjórmenn-
inganna sérstaklega lið 2, 4, og 5. Var hann ekki
sammála lið 1 og 2 og vitnaði í fyrri tillögur Vest-
mannaeyinga. Þá er fjórða álitið frá Marteini Frið-
rikssyni á þessa leið:
,,Skipulag fiskveiða verði með sama sniði á ár-
inu 1983 og er á yfirstandandi ári.
Hámarksþorskafli miðist við 450 þús. tonn
(umreiknað magn), og skipting gerð milli báta
og togara.
Sú breyting verði gerð á útreikningi þorskafla
að við mat í lakari gæðaflokka sé aflamagn
hækkað um sama hundraðshluta og nemur
verðmismun lakari gæðaflokka miðað við
fyrsta flokk.“
Aðrir nefndarmenn taka ekki þátt í tillöguflutn-
ingi um kvótakerfið, sem hlutverk nefndarinnar
var að ræða um og taka afstöðu til. Svona fór um
sjóferð þá.
Engin sameiginleg niðurstaða og skoðanir mjög
skiptar. Meirihluti nefndarinnar vill halda
óbreyttu fyrirkomulagi, óbreyttri fiskveiðistefnu
eða hafa stjórnun fiskveiða með sama sniði og það
er á þessu ári. Hér er auðvitað um mjög vandasamt
mál að ræða og ástæðulaust að hafna að öllu leyti
framkomnum skoðunum. Samtök útgerðar, sjó-
manna og fiskvinnslu í landi þurfa að taka afstöðu
l'l stjórnunar fiskveiða, sem ég tel að allir séu sam-
mála um að verði að vera. Það dettur engum leng-
ur í hug, að frelsi einstaklingsins á þessu sviði geti
verið eitthvað líkt því, sem það var í gamla daga.
Allir sætta sig við takmörkun á síldveiðum og
kvóta þar, takmörkun á veiðum humars, rækju og
skelfisks. Kvóti á loðnuveiðum, þegar loðnan var
s.l. ár þótti sjálfsagður. Botnfiskveiðarnar eru
Þegar háðar takmörkunum, en því miður virðast
þmr takmarkanir ekki hafa dugað.
Þorskur sem á að vera til á íslandsmiðum og
óhætt að veiða 450 þús. tonn og vel það, á þessu
ári, vill ekki bíta á. Þrátt fyrir okkar 700 fiskibáta,
um 100 togara, rýmri tímamörk og tækni þar sem
svo að segja má sjá fiskinn í sjónum og með hörku
sjósókn tekst ekki nálægt því að veiða leyfilegt
magn. Vissulega þurfum við á þessu aflamagni að
halda, þegar þjóðarhagur versnandi fer. Því fisk-
veiðarnar eru auðvitað lífsakkeri íslensku þjóðar-
innar og þar hafa orðið stórstígar framfarir. Það
kemst engin stóriðja í hálfkvisti við sjávarútveginn
einkum atvinnulega séð.
Uppbygging frystihúsa og dreifing fiskiskipa-
stólsins umhverfis landið hefir skapað jafnvægi,
þannig að nú þurfa menn ekki að dvelja langtím-
um saman í atvinnu fjarri heimahögum. Það er
dýrmætt, að búseta raskist ekki mikið frá því sem
nú er og að atvinnutækin eins og skuttogararnir
haldist í sem flestum sjávarþorpum og bæjum.
Þvi er haldið fram, að fiskiskipaflotinn sé of
stór, en það er staðreynd að skuttogararnir eru um
100 og bátarnir litlir og stórir sjö sinnum fleiri.
Þetta sannar að á meðan við eigum þennan flota
og fiskgegnd minnkar verður að vera markvissari
stjórnun á fiskveiðunum. Bátaflotinn er að meðal-
tali að nálgast 20 ára aldurinn. Togararnir eldast
einnig og jafnvel talað um að taka suma þeirra úr
umferð vegna óhagkvæmni og aldurs. Stanslaus
ásókn hefir verið á stjórnvöld vegna fjölgunar
fiskiskipa og ríkisstjórnin látið undan síga og
ætlar að banna innflutning fiskiskipa næstu tvö ár-
in. Um síðustu áramót voru togararnir 92 og hafði
fjölgað um 20 frá 1977. Tæpur helmingur er á
svæðinu frá Vestmannaeyjum til Snæfellsness en
rúmur helmingur, 48 skip, á Vestfjörðum, Norður-
og Austurlandi.
Þá er rétt að koma að áliti milliþinganefndar-
innar og þarf Fiskiþing að ræða og taka afstöðu til
starfa nefndarinnar. Það fer ekki milli mála, að
meirihluti nefndarinnar vill svipaða eða sömu
fiskveiðistefnu næsta ár eins og er í gildi á þessu
ári. Þarna er hreinu uppi að halda og ákveðnar
skoðanir, sem eiga fullan rétt á sér.
Þó er ekki þar með sagt, að engar breytingar
komi til greina, og annað form á stjórnun fisk-
veiða geti ekki verið betra. Einkum vegna breyttra
aðstæðna og fullnýtingar og ofnýtingar margra
fiskstofna.
Alit og tillögur Hilmars Bjarnasonar ganga
lengst í breytingaátt. Vill hann taka upp kvóta-
fyrirkomulagið á næsta ári á þorskveiðum og ekki
ÆGIR — 13