Ægir - 01.01.1983, Blaðsíða 31

bil og við það miðað að þorskafli fari ekki fram
úr:
1. tímabil jan./apríl 80 þús. smálestir
2. tímabil maí/ágúst 65 þús. smálestir
3. tímabil sept./des. 60 þús. smálestir.
2.2. A árinu 1983 verði þorskveiðibann togara
110 dagar, innan eftirtalinna marka:
I þorskveiðibanni skal togurum heimilt að
hafa þorsk sem hlutfall af heildarafla í hverri
veiðiferð: 5% í 33 daga, 15% i 44 daga og 30% í
33 daga, alls 110 daga, minnst 4 daga í senn.
Þorskveiðibann skal gilda í 30 daga á fyrsta
tímabili, þar af 10 daga í janúar og febrúar.
Þorskveiðibann skal gilda í 45 daga á öðru
tímabili, þar af 25 daga í júlí og ágúst.
Þorskveiðibann skal gilda í 35 daga á þriðja
tímabili.
2.3. Skipstjórar tilkynni sjávarútvegsráðu-
neytinu með skeyti þegar þeir koma til hafnar,
hversu marga daga þeir hafi verið í þorskveiði-
banni og hve mikið af þorski sé í aflanum. Fari
þorskur fram úr viðmiðunarmörkum, verði það
sem umfram er gert upptækt, eins og verið
hefur.
2.4. Skili skipstjórar ekki þeim dagafjölda sem
ákveðinn er í þorskveiðibanni hvert tímabil, tvö-
faldast sá dagafjöldi sem ekki var tekinn og
bætist við næsta timabil hjá viðkomandi skipi.
2.5. Verði þorskafli togara hvers tímabils veru-
lega meiri en viðmiðunarmörk segja til um, skal
veiðibannsdögum fjölgað, en verði hann veru-
lega minni, skal þeim fækkað, þannig að heild-
araflinn verði sem næst því sem að er stefnt
fyrir tímabilin tvö.
2.6. Verði togari frá veiðum af óviðráðanlegum
orsökum í meira en 15 daga umfram áskilda
skrapdaga, skal það bætt með fjölgun þorsk-
veiðidaga á næsta veiðitímabili.
3. Flatfiskur:
Breytt verði reglum, til þess að auðvelda fulla
nýtingu kolastofna um landið.
4. Grálúða:
Lagt verði til að gerðar verði ráðstafanir til
þess að grálúða verði ekki veidd á þeim árstíma,
sem hún er óhæf til vinnslu.
Starfskilyrði sjávarútvegsins
41. Fiskiþing leggur áherslu á, að undirstaða
framfara og góðra lífskjara er öflugt atvinnulíf.
Afkoma atvinnuveganna mótast hinsvegar að
verulegu leyti af þeim skilyrðum, sem þeim eru
búin á hverjum tíma.
Sá þáttur, sem einna mestu ræður um afkomu
sjávarútvegsins er gengið, þar sem það er megin-
þátturinn í tekjumynduninni. Sjávarútvegurinn
selur alla sína framleiðslu á erlendum mörkuðum í
samkeppni við aðrar þjóðir og fær litlu sem engu
ráðið um það verð, sem ríkir á markaðnum. Fram-
leiðslukostnaður ræðst hinsvegar af launa- og
verðlagsþróun hérlendis.
Á undanförnum árum hafa kostnaðarhækkanir
hér verið þrisvar til fjórum sinnum meiri en í helstu
viðskiptalöndum okkar. Þessum mismun hefur
ekki verið hægt að mæta með hækkuðu markaðs-
verði. Fyrirtæki í sjávarútvegi hafa því aðeins átt
einn valkost, að auka framleiðni til að vinna upp
kostnaðaráhrifin. Þessa leið hafa fyrirtækin farið í
vaxandi mæli. En þar sem rikt hefur jafn þrálátt
verðbólguástand og hér á landi, hefur það ekki
dugað til. Því hafa stjórnvöld orðið að gripa til
tíðra gengisfellinga og gengissigs til að forða
fyrirtækjunum frá stöðvun og koma í veg fyrir al-
mennt atvinnuleysi í landinu. Þessar gengisbreyt-
ingar hafa ávallt komið eftirá, til að leiðrétta það,
sem þegar hefur gerst, en ekki megnað að skapa
fyrirtækjunum rekstursgrundvöll til frambúðar.
Fiskiþing lítur á það sem meginmarkmið að
horfið verði frá ríkjandi núllafkomustefnu, og við
það miðað, að vel rekin fyrirtæki í sjávarútvegi
skili eðlilegum hagnaði og geti staðið sjálf undir
verulegum hluta af endurnýjun og uppbyggingu.
Þessu markmiði verður ekki náð nema gengi krón-
unnar verði á hverjum tima rétt skráð. Jafnframt
verði hætt öllum baktryggingum ríkisvaldsins og
fyrirtækjum gert að axla fulla ábyrgð á sínum
gerðum.
Fiskveiðasjóður
Fyrirsjáanlegt er að Fiskveiðasjóður hefur nær
ekkert fjármagn til útlána á þessu ári til fram-
kvæmda í fiskiðnaði.
41. Fiskiþing telur brýnt að sjóðurinn fái það
lágmarksfjármagn til umráða sem tryggir nauð-
synlega og eðlilega framþróun og hagræðingu í
fiskvinnslu.
ÆGIR — 19