Ægir - 01.07.1983, Blaðsíða 25

annað. Aðspurðir segja nemendur, að eitthvað verði
a hverfa af stundatöflunni í staðinn og nefna helst til
önsku og Egils sögu. En svo koma athugasemdir um
Pað, að danska sé nú gagnleg eftir allt og Egils saga
svo skemmtileg að hún megi ekki missa sig.
Ekki er betra ástand, hvað netagerðarmenn
Varöar. Kennslan er yfirleitt í höndum meistarans og
engin námsskrá til að fara eftir. Kennslan er því mis-
Jofn 0g oft allt of lítil. Ný námsskrá er nú í burðar-
þUrn’ svo hér hillir undir betri tíma.
. a er að minnast á útgerðartæknina í Tækniskóla
s ands. Hér er um að ræða verulega menntun á sviði
^'ðitækni og tel ég, að sú menntun ætti að nýtast
®rilega við ýmis störf í útgerð og tengdum sjávar-
tVe8i á ýmsan hátt. Nokkuð hefur útgerðartæknum
sengið treglega að fá starf í samræmi við menntun
nn en Pó virðist það heldur standa til bóta.
01 kennslu á háskólastigi er hægt að vera fáorður,
n a hægt að vísa í erindi Valdimars K. Jónssonar á
Pessari ráðstefnu. Samkvæmt því, sem hér hefur
k°mið fram, er þörfin vissulega fyrir hendi. En
a nnsian verður að vera í takt við atvinnulífið. Veið-
^®ratankur 8erir aUa kennslu mjög lifandi og
ej u§averða ekki bara fyrir nemendurna sj álfa, heldur
ei.nn*g fyrir starfandi menn í greininni. En tankurinn
a^a e'ns hluti af kennslunni og til þess að hann komi
he TtalSVerðu gag°* Þarf v*ss Þekking að vera fyrir
VejU *' ^nkurinn leysir t.d. ekki þörfina á kennslu í
mi'k]arfærum vt<~) stýrimannaskólana. Hann kallar
ekk.u Eekar á slíka kennslu, enda nýtist tankurinn
hlut ððrum kosti. Tankurinn hefur því svipuðu
br'fVerlC' að geSna v*ö veiðarfærakennslu og landa-
v*ð kennslu í landafræði.
fást TkÓ1Í u e^h málsins samkvæmt ekki aðeins að
f ke V'ð kennslu heldur einnig rannsóknir á sínu sviði,
sés-SSU *^v*ki almennt á sviði sjávarútvegs. Svo vikið
að ^rsta^*e8a að veiðitækninni þá eiga rannsóknirnar
iðn f1Itast að þörfum veiða, útgerða og veiðarfæra-
naðar.
Ur$ f a Páskóli sem kennir sig við útveg að vera nokk-
erind°nar “PP^'nsabanki. Við skildum fyrr í þessu
voru - V'ð utgerðarmann og skipstjóra í vanda. Þeir
arfa ! Vata um það, hvort kaupa skyldi tæki eða veið-
kennT -Cða ® eða jafnvel hvorugt. Hafi þeir fengið
viSsuS u 1 sfýnmannaskóla eða tækniskóla eru þeir
en egaPeturístakkbúnirtilaðtakaréttaákvörðun
óviihet,ra Væri ^0 að ietta umsagnar hæfra manna og
Það 3 ra °8 Þeir eiga að vera til við útvegsháskóla.
kenT 3Ulc ^ess mtn skoðun, að þeir sem njóta skóla-
S u ' veiðarfærum leiti sér frekari upplýsinga en
hinir sem hafa farið á mis við þessa kennslu. Kennslan
styrkir því keðjuna og eflir tengslin.
Og þá er komið að spurningunni sem lögð var í salt.
Eigum við að láta hallast á merinni í alþjóðlegu sam-
starfi í veiðitækni? Og reyndar má útvíkka spurning-
una fyrir kennsluna líka.
Það er kannske rétt að taka kennsluna fyrst. Það
hefur svo margt komið fram á þessari ráðstefnu um
það að efla þurfi kennsluna, að þar er varla miklu við
að bæta. Fljótt á litið getum við orðið sjálfum okkur
nógir, en varla komist í plús vegna okkar ástkæra
móðurmáls. Ef við höfum hins vegar upp á eitthvað
að bjóða, sem útlendingum þykir akkur í, þá eigum
við ekki að hika við það að kenna á ensku. Það gæti
t.d. orðið okkar besta framlag til þróunarríkjanna
ekki kannske af manngæsku einni saman. Aðrar
þjóðir reyna að afla markaða fyrir vörur í veiðitækni
og skyldum sviðum og fá jafnvel veiðiheimildir í
gegnum þróunarhjálp. Við erum e.t.v. betur inn-
rættir en eigi að síður finnst mér ekkert athugavert við
það að viðra þessa hugmynd um alþjóðaútvegsskóla.
Og þá er komið að rannsóknunum og þarf þá ekki
langt mál. Ef kennslumálin komast í lag þá þarf ekki
að hafa áhyggjur af rannsóknunum. Það er engin
kennsla í lagi, ef rannsóknir sitja á hakanum.
Kennslu- og rannsóknatæki eru að töluverðu leyti hin
sömu og það eiga heldur engin mörk að vera á milli
kennara og vísindamanns sem fæst við tilraunir.
Við skulum stofna útvegsháskóla. Endilega. En
það verður að vera skóli sem fæst við hagnýtar rann-
sóknir, skóli sem hefur tengsl við alla aðila fram-
leiðslu og þjónustu í viðkomandi grein og ekki hvað
síst að leita samstarfs við þá rannsóknaraðila, sem
fyrir eru í landinu. Það er engum í hag, að tveir aðilar
geri sama hlutinn og rannsóknaraðstöðu verður að
nýta hvar sem hún er niður komin. Hér er víst ekki
um neitt nýtt vandamál að ræða. Ég held og vona, að
varðandi veiðarfærin verði ekki ágreiningur en ég
leiði það hjá mér að minnast á fleiri svið.
ÆGIR — 361