Ægir - 01.08.1993, Síða 25

Wm 'mm mm-mm ■ ■
■ ■ ■■ ■a ■■ ■■
il ll IG II 11
mm ■*
ss se L- II II
hafði veriö formaður Verðjöfnunar-
sl°ðs. þeir hreiðruðu um sig á efstu
h$ð Hótels Hafniu, lítils og vinalegs
h<átels í miðri Þórshöfn. Gestir á hót-
elinu minnast mikilla og stöðugra
l^nda- og veisluhalda allan fyrri
helming ársins 1975. í maí höfðu þeir
^einert og Weihe lokib verkefni sínu
°8 færeyska landsstjórnin tilkynnti að
^undin væri ný og alhliða lausn á
Xanda sjávarútvegs á eyjunum. Þetta
Var heildarlausnin svonefnda.
Heildarlausninni svipaði nokkuð til
Urr®ða sem tíðkuðust í ríkjum þar
Sem rekinn var áætlunarbúskapur.
ugmyndin var tiltölulega einföld:
e§ar fiskverð var hagstætt á erlend-
Uru mörkuðum átti hluti af hagnaði
lshvinnslunnar að renna í sérstakan
S °ð- Þegar heimsmarkaðsverð lækkaöi
3tti ah nota féð í sjóbnum til að halda
uPpi fiskverði innanlands.
Vegurinn til helvítis
Sjóðurinn, sem gegndi lykilhlut-
verki í heildarlausninni, fékk nafnib
Hráefnissjóður. Hann átti að vera
sjálfum sér nógur. Enginn gerði ráð
fyrir því að veitt yrbi til hans fé á fjár-
lögum. Meiningin var góð, aðalat-
vinnuvegur þjóðarinnar var kominn í
sjálfheldu og nauðsynlegt var að grípa
til einhverskonar björgunaraðgerba.
Einn af gagnrýnendum kerfisins
komst síðar þannig að orði að sjaldan
hafi vegurinn til helvítis verið varðað-
ur betri áformum.
Deilumar um styrkina
Strax hófust miklar deilur um hvar
í framleiðslukeöjunni ætti að borga
styrkina. Tvennt virtist koma til
greina: að greiða þá til dagróðra-
manna eða til sjálfs útflytjandans,
Fiskasölu Færeyja. Fiskasalan var sölu-
Ástœðan fyrir því að ciag-
róðramenn vildu að Fiskasal-
an fengi styrkina var sú að
þá myndi verðfall á erlendum
fiskmörkuðum ekki hafa nein
áhrif á afkomu þeirra. Fiska-
salan og útgerðin yrðu að
taka á sig áfóllin. Þeirra eigin
laun yrðu fastákveðin og háð
samningum eins og laun
verkafólks í landi.
ÆGIR ÁGÚST 1993 3 4 7