Tímarit lögfræðinga - 01.10.1956, Qupperneq 43

austan Reykjavík. Þessum merku náttúruminjum og fögru
hefur nálega verið eytt, eins og alkunna er. Hólunum
hefur i bókstaflegri merkingu verið skóflað burtu, en
gjall þeirra hefur verið notað til ofaníburðar á götum
Revkjavíkur og vegum þar í grennd. Hér skal ekki lagður
dómur á það, hvort nauðsynlegt liafi verið að taka þessa
hóla til ofaníburðar. Um það efni munu vera skiptar skoð-
anir meðal verkfræðinga. Hitt er ótvirætt, að auðvelt hefði
verið að grafa hólana á snvrtilegri Iiátt en raun ber vitni.
Vel mátti grafa frá einni átt og taka stál þvert yfir hóla-
svæðið og skilja þá eitthvað eftir af svæðinu ósnortið. I
stað þessara vinnubragða hefur mönnum leyfst að vaða
um allt hólasvæðið, að því er virðist eftirlitslaust, og taka
bílhlöss á víð og dreif, svo að nú hefur þessu fagra og
sérkennilega svæði verið nær gereytt.
Þriðja dæmið er Grábrók i Norðurárdal. Ekki er annað
sýnilegt en þessa fagurskapaða gígs bíði sömu örlög og
Rauðhóla, ef ekki er tekið i taumana í tíma. Þegar er farið
að narta i gigkeiluna og einnig í þá hlið, er blasir við
þjóðveginum. Sýnilegt er, að þörf er skjótra úrræða, ef
hjarga á gígnum frá tortímingu.
Fjórða dæmið er Helgafell í Yestmannaevjum. Það
hefur þegar verið grafið sundur til lýta og gjallið horið
m. a. á flugvöllinn. Vera má, að óhjákvæmilegt hafi verið
að taka þarna ofaníburð. En hinu verður ekki neitað, að
hægt hefði verið að taka malargryfjurnar á öðrum stað
og síður áberandi en nú er. VestmannaeN’jar eiga áreiðan-
lega eftir að verða fjölsótt ferðamannasvæði, ef rétt verður
í haginn búið, og Helgafell er það islenzkt eldfjall, sem
flestir þeir er til landsins koma sjóleiðina, líta fjTrst augum,
enda eru þær myndskreyttu ferðalýsingar hér fáar, sem
ekki geyma mynd af Helgafelli. Helgafell er og höfuð-
prýði eyjarinnar. Hirðuleysisleg og sóðaleg umgengni um
það fjall er ekki aðeins Vestmannaeyingum, heldur og
allri þjóðinni til vanza.
Yfirleitt virðist vera óþarflega mikið um náttúruspjöll
Tímarit lögfrœöinga
233