Tímarit lögfræðinga - 01.10.1956, Blaðsíða 45

Hveravöllum, eru í ærinni hættu fyrir spellvirkjum. Þess
má og geta, að eins og nú hagar til með löggjöf er ekki
heimilt að friða sjaldgæfar jurtir, sem fundizt hafa á að-
eins einum stað eða fáum stöðum.
Er auðvitað liöfuðnauðsyn á lagalieimild til friðlýsing-
ar á slíkum jurtum. Nefna má til dæmis í því sambandi
klettaburkna (asplenium viride), sem vex aðeins á tveimur
blettum í Öræfum og það aðeins í örfáum tugum eintaka,
og glitrósina (rosa canina), sem vex aðeins á einum stað,
Kvískerjum í Öræfum, svo að kunnugt sé.
Svo mætti lengi telja til að sýna hina miklu nauðsyn,
sem er á löggjöf um náttúruvernd.
III.
Rétt þykir að fara næst nokkrum orðum um náttúru-
verndarmál á Alþingi. Tvenn frv. til laga um náttúru-
friðun hafa verið borin fram á Alþingi, og annað þeirra
tvisvar. Próf. Magnús Jónsson flutti fyrra frv., fyrra
sinni 1932 (Alþtið. 1932, A, þskj. 689, bls. 1223—1226),
en síðara sinni 1933 (Alþtíð. 1933, A, þskj. 95, bls. 295—
298). Fyrirsögn frv. var „frumvarp til laga um náttúru-
friðun, friðun sögustaða o. fl.“. Frumvörp þessi dagaði
uppi i þinginu. Hitt frv., sem hét „frumvarp til laga um
friðun náttúruminja“, var flutt á Alþingi 1934. Flutti alls-
lierjarnefnd Eid. það að ósk dómsmálaráðherra (Alþtíð.
1934, A. þskj. 435, bls. 651—654). Þetta frv. dagaði einnig
uppi á Alþingi, og hefur elcki verið flutt siðan. Þá er þess
að geta, að tveir alþingismenn, Páll Þorsteinsson og Jón
Gíslason, báru fram á Alþingi 1947 tillögu til þingsálykt-
unar um endurskoðun laga um veiði, friðun fugla og
eggja o. fl. (Alþtíð. 1947, A, þskj. 361, bls. 683). Varð
tillagan ekki rædd á því þingi. Sömu alþingismenn fluttu
tillöguna að nýju á næsta þingi (Alþtið. 1948, A, þskj. 53,
hls. 162—3). Var tillagan þá samþykkt sem svofelld þings-
ályktun: „Alþingi álj'ktar að fela ríkisstjórninni að láta
undirbúa löggjöf um verndun staða, sem eru sérstaklega
Tímarit lögfrœöinga
235