Tímarit lögfræðinga - 01.12.1980, Page 5

það skipti þó sköpum í lífi hans, er hann þann 3. nóvember 1951 kvæntist
eftirlifandi konu sinni, Þorbjörgu hjúkrunarfræðingi, dóttur Andrésar Eyjólfs-
sonar bónda og alþingismanns ( Síðumúla. Er það hin ágætasta kona, sem
bjó Axel gott heimili og hlúði að honum á alla lund, er erfiðleikar sóttu að.
Eignuðust þau þrjú mannvænleg börn.
Þótt stúdentaárgangurinn frá MA 1940 hafi verið samhentur og reynt að
halda hópinn, hafa máttarvöldin verið þessari viðleitni okkar harla erfið, því
að nú er fjórði hluti hópsins horfinn yfir á önnur lífssvið um eða innan við
sextugsaldur. En það skiptir ekki öllu máli að lifa lengi, heldur að lifa vel,
og ég held, að við höfum öll reynt að njóta lífsins sem best, og vissulega
reyndi Axel vinur minn að gera það. Ég kveð hann nú að leiðarlokum með
kærri þökk fyrir margar góðar minningar og sendi hans ágætu eiginkonu
og börnum einlægar samúðarkveðjur. Og ég er þess fullviss, að handan
móðunnar miklu hafa mætt Axel fagnandi hendur bekkjarsystkinanna, sem
á undan eru gengin.
Magnús Jónsson.
ERLENDUR BJÖRNSSON
Hinn 26. nóvember 1980 andaðist Erlendur
Björnsson bæjarfógeti á Seyðisfirði og sýslu-
maður N-Múlasýslu.
Erlendur var fæddur 24. september 1911 að
Orrastöðum í A-Húnavatnssýslu. Faðir hans var
Björn Eysteinsson, Jónssonar, landskunnur
merkismaður, er andaðist 23. nóvember 1939,
þá kominn á tíræðisaldur, f. 1. janúar 1848. Móð-
ir Erlends var Kristbjörg Pétursdóttir, bónda í
Miðdal í Kjós, f. 26. júní 1882, d. 18. október
1974, þá einnig komin yfir nírætt.
Þann 22. desember 1939 kvæntist Erlendur
eftirlifandi konu sinni, Katrínu Jónsdóttur, f. 20.
apríl 1913, Jónssonar bónda í Firði á Seyðis-
firði og k. h. Halldóru Ágústu Björnsdóttur.
Börn þeirra eru: 1. Jón, f. 29. apríl 1940, 2.
Kristbjörg, f. 10. janúar 1943, 3. Björn f. 21. maí 1945, 4. Halldóra f. 22. apríl
1947 og 5. Hákon f. 21. janúar 1950.
Erlendur lauk stúdentsprófi frá M.A. 1934. Hann var því okkur Sunnan-
mönnum lítt kunnur, er hann settist í lagadeild H.I., en okkur var strax Ijóst,
að þar fór óvenjulegur maður.
Erlendur var vel meðalmaður á hæð, grannvaxinn og Ijós yfirlitum, hæg-
látur, prúður vel í allri framkomu og bauð af sér mjög góðan þokka.
Við nánari kynni komu í Ijós mannkostir hans. Hann var ekki aðeins
greindur vel og glöggur, svo sem hann átti kyn til, heldur hafði hann einnig
réttlætiskennd í ríkum mæli og vildi aldrei halla á neinn.
199