Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1915, Síða 41

39
verða pvi að kynna sjer sögu ísraelsþjóðarinnar í stuttu yfirliti og vera
vel kunnugir því efni, sem vant hefur verið að taka upp í stórar
biblíusögur. En þegar sú þekking á sögu ísraels er fengin, er nauð-
synlegt að fá nokkurn veginn yflrlit yfir, hvernig þau rit eru til orðin,
sem þeir völdu tii þess að standa i helgiritasafni sínu og þeir töldu
sannastan vott þeirrar opinberunar, er þeir höfðu veitt viðtöku. Pá
fræðslu veitir bókmentasaga gamlatestamenlisins. Pegar þessar þrjár
greinar gamlatestamentis-fræðanna hafa numdar verið: a) saga ísraels,
b) bókmentasaga gl. tm. og c) trúarsaga ísraels, þá eru stúdentarnir
fyrst færir um að lesa með skýringum sjer til gagns d) valda kafla i'ir
gamlaleslamentinu. Hvað mikið það skuli vera er ekki ákveðið í
reglugerð Háskólans. Helst ætti að lesa eigi minna en svo sem 15
kapitula í einhverju söguriti, 15 kapítula í einhverju riti spámannanna
og 15 af merkustu sálmunum, eða sem því svarar, í einhverju ljóða-
riti gl. tm. Sjerstaklega ber að leggja áherslu á, að kvnnast trúarhug-
myndum spámannanna og umbótabarátlu þeirra, svo og sumum sálm-
unum, þvi að þar komst ísraelstrúin hæst.
II. IVýjatestaiwentis-íi'æöin.
í þeirri grein ber fyrst og fremst að kynna sjer öll rit
nýj a t e s t a m e n ti si ns. Best er að geta lesið að minsta kosti hin
helstu þeirra á frummálinu. Og með því að nú öllum guðfræðinem-
endum gefst kostur á, að fá kenslu i grísku við háskólann, ættu allir
þeir stúdentar, sem ætla sjer að fá rækilega guðfræðismentun, að
nema grisku. Þó er unt að afla sjer góðrar þekkingar í nýjatesta-
mentinu með því að lesa það í vorri isiensku þýðing með góðum
skýringarritum. Mikill tími gengur í að nema svo vel grísku, að guð-
fræðistúdentar hafl frumtextans full not og sjeu orðnir honum svo
handgengnir, að þeir geti viðstöðulaust snarað honum á sina tungu.
En á það hefur lengst af verið lögð mikil áhersla. Sje þeim tíma
varið til þess að kynna sjer n. tm. í íslensku þýðingunni, ætti það að
gera menn mjög gagnkunnuga ritunum og anda þeirra. Slíkt er og
áríðandi, því að fátt er prestum jafnnytsamt og að vera vel að sjer í
nýjatestamentinu. Ríður á því, að stúdentarnir þaullesi það, uns
þeir eru nákunnugir efni hvers kapitula, og hafa á hraðbergi, hvar
ganga má að hverju merku ummæli, sem þar er að finna. Vegna of
stutts námstíma hefur enn verið tilfinnanlegastur skortur á, að guð-
fræðisstúdentar, sem numið hafa guðfræði hjer á landi, liafi orðið
nógu vel að sjer í n. tm. að þessu leyti. —
Gott er að venja sig á, að ganga með n. tm. i vasanum og lesa i
því daglega, og nota til þess ýmsar stundir, hvar sem maður er
staddur, er verða ekki notaðar til annars náms.