Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1941, Page 14
12
um menningum, austrænni og vestrænni. Þessi mikla ráð-
gáta um frumheimkvnni Indógermana, sem enn er óleyst, er
erfiðust vegna þess, að engin ein vísindagrein út af fyrir sig
getur leyst liana. Fornfræðingarnir liafa safnað öllum þeim
munum og gripum, er fundizt liafa, raðað þeim í söguleg't
samhengi, i^orið saman við fornmuni úr öðrum heimsálfum
og reynt á þann liátl að endurskapa þróunarsögu margra þús-
unda ára allt frá ísöld og fram á vora daga. Þessir menn liafa
stuðzt m. a. við mismunandi gerðir kera þeirra, er fundizt
liafa og minnzt liefir verið á, einnig liin svonefndu band-ker
(„Bandkeramik"). Ýmsir þessara manna lialda því fram, að
frumheimkynniii hafi verið þar sem skógur og slétta runnu
saman, i Suður-Rússlandi eða nokkru vestar, alll frá Aralvatni
og Kaspíahafi vestur á hóginn. Meðal þeirra, er lialda fram
hinni svonefndu norðvesturkenningu, eru hinir kunnu þýzku
vísindamenn Hermann Hirt (sbr. hin miklu rit lians „Die
Indogermanen11 1905 og 1907 og „Indogermanisclie Gramma-
tik“ (1. bindi 1927), er ræðir ítarlega þessi mál) og Kossinna
(„Die Indogermanen, fyrra iiinch 1921). Báðir hyggja, að
fruniheinikynnin liafi verið á Norður-Þýzkalandi og austur á
rússnesku lágslétturnar, sbr. ennfremur liið gagnorða yfirlit
eftir Walther Schulz „Indogermanen und Germanen“ 1938.
Síðan koma mannfræðingarnir eða kynstofnafræðingarnir
fram á sjónarsviðið, er vilja ráða liina miklu gátu af útliti
frumhyggjanna, livort þeir liafi verið langskallar, stuttskallar
eða þverskallar, verið ljósir á lit og liár og með blá augu, eins
og Hans F. K. Guntlier heldur fram um norræna kvnstofninn
i liinum merku bókum sínum („Rassengescliiclite des Iiellen-
ischen und des römischen Volkes“ 1929, „Die nordisclie Rasse
Iiei den Indogermanen Asiens“ 1934, „Herkunfl und Rassen-
geschichte der Germanen“ 1935) og sömuleiðis Otto Reclie
(„Rasse und Heimat der Indogermanen“ 1936). Þessir menn
benda á, að mest beri á hinum norræna kynstofni meðal indó-
germanskra þjóða, og að kynstofn og tunga fylgist að. Öll
kákasisk mál sé t. d. töluð af stutthöfðum, semitisk mál af
Austurlanda-kynstofnum. Hinn norræni kynstofn liljóti þvi
að hafa skapað indógermönsk mál. Gúnther hendir á það, að
þær leifar maima, er fundizt liafi frá miðju steinaldartíma-
bili, Iiafi verið af norrænum mönnuni, og liafi þær fundizt í
Norðvestur- og Mið-Evrópu og livergi annarsstaðar (nema á
Egyptalandi, á hinu svonefnda Nagada-niénningartímahili,
þar sem greinilega sé um aðflulta menn að ræða). Þessir