Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1959, Síða 8

6
hina nýju háskólabyggingu árið 1940 til dauðadags. Hann var
óvenjulegt prúðmenni í allri framkomu, reglufastur, en þó lip-
ur, og ágætlega vinsæll af öllum, kennurum og stúdentum, sem
oft þurftu til hans að leita. Mér er ljúft og skylt að minnast
hans og starfs hans hér með virðingu og þakklæti. 1 hans stað
var ráðinn Brynjólfur Kjartansson, fyrrv. skipstjóri, eitt sinn
nemandi í læknadeild háskólans. Traustur maður og vanur að
gegna ábyrgðarmiklum umsjárstörfum. Er góðs af honum að
vænta og verkum hans.
Að venju hafa nokkrir erlendir gestir heimsótt háskólann
og flutt hér erindi. Gabriel Tui’ville-Petre, prófessor í Oxford,
flutti tvo fyrirlestra í heimspekideild i okt. Próf. Hal Koch,
prófessor i kirkjusögu við háskólann í Kaupmannahöfn, hélt
tvo fyrirlestra á vegum guðfræðideildar. Frú Herdis von Mag-
nus, forstöðukona serum-stofnunarinnar í Kaupmannahöfn,
flutti erindi á vegum læknadeildar. Enn má hér nefna sænska
skáldið Eyvind Johnson, sem hingað kom í tilefni af sænskri
bókasýningu og flutti háskólafyrirlestur um skáldsagnagerð, og
Joseph Thorson, dómara frá Ottava, senator og fyrrum ráðherra,
einn af fremstu lögfræðingum í Canada. Hann flutti hér fyrir-
lestur á vegum lagadeildar. Allir þessir menn nutu hér fyrir-
greiðslu af háifu háskólans, kynntust ýmsum fremstu mönnum,
hver í sinni grein og miðluðu af þekkingu sinni með ýmsum
hætti. Til stóð, að hingað kæmi enskur prófessor í hagfræði
samkvæmt samningi, sem háskólinn hefir gert við hina brezku
mennastofnun British Council, en þeirri heimsókn var frestað
til betri tíma-
Þess var minnzt á síðustu háskólahátíð, að á síðastliðnu ári
voru sett ný lög um háskólann. Sú lagasmíð var vandlega undir-
búin, enda tók verkið langan tíma og varð síðbúnara en svo,
að unnt reyndist að setja háskólanum nýja reglugerð sam-
kvæmt þessum lögum á þvi sama ári. Nýja háskólareglugerðin
var í smíðum í allan fyrra vetur og tók gildi 17. júní í sumar.
Starfaði að því verki hin sama nefnd, sem vann að háskólalög-
unum. Próf. Ármann Snævarr var lögfræðilegur ráðunautur í
nefndinni og mæddi verkið því einna mest á honum. Viturleg