Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1959, Side 73

71
lagði beint út á braut vísindanna, sannfærður um að geðtrufl-
anir eiga rót sina að rekja til truflana í starfsemi líkamans.
Þetta var brautryðjandastarf, óvenjulegt og merkilegt á þeim
tíma, en síðan hefir mikið verið unnið á þessu sviði, svo að
útlit er fyrir, að geðveikralækningar séu á góðum vegi með að
komast út úr því miðaldamyrkri, sem hvílt hefir yfir þeim fram
á þessa öld.
Að afloknu embættisprófi í Kaupmannahöfn dvaldist Helgi
Tómasson á ýmsum sjúkrahúsum í Danmörku og Svíþjóð í rúm
fimm ár, en síðan kom hann heim og var skipaður yfirlæknir
á nýja geðveikrahælinu að Kleppi, 1928. Tveim árum seinna
tók hann að sér kennslu í geðsjúkdómum við Háskólann og
gegndi þessu tvískipta starfi jafnan síðan.
Mikil störf hlutu að hlaðast á slíkan mann og kom sér vel,
að hann var ötull og athafnasamur. Lengst af hafði Helgi Tóm-
asson litla aðstoð í læknisstarfi sínu, en komst þó yfir að gegna
sjúkrahússtörfunum og jafnframt miklum einkalæknisstörfum,
sem ekki varð hjá komizt. Hann varð trúnaðarlæknir líftrygg-
ingadeildar Sjóvátryggingarfélagsins og var áhrifamikill í stjórn
Sjúkrasamlags Reykjavíkur öll þau 22 ár, sem hann starfaði þar-
Helgi Tómasson mun hafa verið fyrsti yfirlæknir hér á landi,
sem lét sér ekki nægja að kynna sér sjúkrahússtörf frá læknis-
fræðilegu sjónarmiði, heldur einnig frá fjárhagslegu hliðinni.
Rekstur hans á sjúkrahúsinu var til fyrirmyndar, því að allir
þættir voru þaulhugsaðir. Frá fyrstu tíð gaf hann sjúklingum
sínum allt það frelsi sem mögulegt var, og meðferð hans á geð-
biluðu fólki var öll hin mannúðlegasta, svo að hann var þar sem
annars staðar frekar á undan en eftir öðrum.
Stúdentunum fannst gott að vera á Kleppi, því að þeir lærðu
vel þar og yfirlæknirinn hafði ánægju af að veita þeim tilsögn.
Alla ævi hafði Helgi Tómasson ánægju af því að umgangast ungt
fólk og það hafði bæði gagn og gaman af að umgangast hann,
því að öllum fannst hann vera ungur. Það var því engin til-
viljun, að hann, sem hafði verið skáti frá barnsaldri, skyldi vera
kjörinn skátahöfðingi Islands og gegna því starfi síðustu tvo
áratugina, sem hann lifði.