Dýraverndarinn - 01.05.1980, Blaðsíða 4

SKULD
Síðastliðinn vetur fréttist af starf-
semi nemendahóps til verndar
hvölum. Þarna er um mjög áhuga-
vert framtak ungs fólks að ræða og
því vill ritnefnd Dýraverndarans
kynna þessa starfsemi fyrir Iesend-
um sínum. Formaður félagsskapar-
ins er Jón Baldur Hlíðberg, 23 ára
gamall nemi og fékk undirrituð
hann til viðtals eitt kvöldið nú í
byrjun sumarins til þess að „rekja
úr honum garnirnar" um félagið
og starfsemi þess.
— Hvert er upphafið að þess-
ari starfsemi?
Félagið á að nokkru leyti rætur
sínar að rekja til „grúppu" úr Nátt-
úruverndarfélagi Suð-Vesturlands
er starfaði í fyrra. Eg var í þeim
hópi ásamt Eddu Bjarnadóttur.
Hópurinn hætti alveg að vera virk-
ur, en í vetur hvatti Edda mig til
þess að kynna hvalavernd fyrir
menntaskólanemum. Þannig hófst
þetta allt.
— Og hvernig vannstu að und-
irbúningnum?
Eg fór í menntaskólana í Reykja-
vík og Kópavogi. Setti upp aug-
lýsingu og sat svo við borð í and-
dyri, svaraði spurningum og tók
niður nöfn þeirra, sem vildu leggja
málefninu lið.
— Voru undirtektir alls staðar
jafngóðar?
Þær voru alls staðar góðar. Sér-
staklega í Kópavogi. Það reyndi
hins vegar ekki á undirtektirnar í
Hafnarfirði, því ég fékk ekki inni
með þessa kynningu mína í Flens-
borgarskóla. En alls eru skráðir á
lista vel á þriðja hundrað manns.
Virkir eru 30—40.
— Aður en við fáum að heyra
um starfsemi ykkar í vetur og vor
langar mig að spyrja þig um til-
gang félagsins og af hverju heitir
félagið „Skuld"?
Tilgangurinn er öll almenn nátt-
úruvernd. Það er mikil þörf fyrir
dálítið „hresst" félag. Við vitum
að það eru mörg félög starfandi, en
mér finnst þau ekki þjóna sínum
tilgangi með að halda uppi virkri
umræðu. Að virkja ungt fólk er
góð andstaða við eyðileggingaröfl-
in.
Fram að þessu hafa einungis
hvalir verið á dagskrá. Selir eru of-
arlega á blaði og ég er byrjaður að
kynna mér ástand selastofnsins og
selveiðarnar. Félagið heitir „Skuld"
eftir þriðju örlaganorninni Heims-
kringlu, þeirri sem ræður framtíð-
inni. Einnig á nafnið að minna á
skuld okkar við komandi kynslóðir.
— Undirritaður hefur miklar
áhyggjur af því hvernig staðið er
að selveiðum og spyr hvað hann
hafi kynnt sér um þær.
Ályktun Fiskifélags íslands um
að selastofninn væri of stór og
knýjandi væri að fækka sel stórlega
fékk mig til þess að byrja að at-
huga þetta mál. Ég kynnti mér fyrst
rökin á bak við ályktunina og
komst að því, að á þeim er alls ekk-
ert byggjandi.
— En snúum okkur að því, sem
þið hafið gert í vetur og vor.
Starfsemin hófst í febrúar, og
það var byrjað að kynna málefnið í
skólum. Við sýndum slides-myndir
um hvalategundirnar og hvernig
staðið er að drápi á þeim. Einnig
sýndum við kvikmynd um hæfi-
leika háhyrninga til að læra og
þeim stórkostlegu möguleikum,
sem maðurinn hefur til þess að
komast í samband við þá.
■—■ En hvernig hafið þið vakið
athygli almennings og yfirvalda?
Er vitnaleiðslur voru í lögbanns-
málinu á hendur Greenpease-
mönnum í borgardómi stóðum við
mótmælastöðu við húsakynni borg-
ardóms með stóran borða sem á
var letruð stutt greinargerð hvern-
ig komið er fyrir hvalastofninum.
—■ Hápunktur starfsins fram að
þessu var sýningin ykkar í Ás-
mundarsal, er það ekki? Segðu
okkur frá henni.
Við settum upp þessa sýningu
^ORto^oUFE
VEf*NÖuJy^|F SJÁVA#?
4
DÝRAVERNDARINN