Dýraverndarinn - 01.05.1980, Page 24

Á námskeiði í Noregi
Viðtal við Þórarin Sniára
Dagana 21.-25. febrúar í fyrra var
haldið námskeið í snjóflóðavörn-
um á vegum Norska Rauðakross-
ins. Námskeiðið var haldið í
Standal í Noregi. Björgunarsveitin
Gerpir, Norðfirði, fór þess á leit
við SVFÍ, að það kannaði mögu-
leika á að senda mann utan til
að njóta góðs af reynslu Norð-
manna við björgun úr snjóflóð-
um. Fyrir valinu varð Þórarinn
Smári Steingrímsson úr björgunar-
sveitinni Gerpi. Til að fjármagna
ferðina gaf Gerpir út dagatal með
styrktarauglýsingum, sem stóðu
straum af kostnaði við ferðina,
og bað Þórarinn Smári fyrir þakk-
læti þeirra Gerpismanna til allra
þeirra sem hlut áttu að máli. Þór-
arinn Smári var eini íslendingur-
inn, sem rók þátt í þessu nám-
skeiði.
Aðspurður sagði Smári, að á
námskeiðinu hafi verið kennt um
snjó, snjósöfnunarsvæði, ummynd-
un á snjónum við margvísleg veð-
urskilyrði, að meta skriðuhættu,
taka snjósýni og ennfremur björg-
un úr snjóflóðum. Við björgun úr
snjóflóðum leggja Norðmenn höf-
uðáherslu á að kalla til sérþjálf-
aða hunda. Einnig eru notaðir
svokallaðir leitarvinklar og leitar-
kvistir og einnig hinar hefðbundnu
stangir. 90% af hundum þeim sem
Norðmenn nota í þessum tilgangi
eru Scháferhundar. Einn velþjálf-
aður hundur í hæsta gæðaflokki,
svokallaður A-hundur, getur leitað
í grófleit, allt að 2 m dýpi, svæði,
24
sem er 10.000 ferm. Þ. e. t. d. 50
m breiða skriðu og 200 m langa.
Þetta mundi taka hundinn ca.
hálfa klukkustund. Sama verk
tekur 20 þjálfaða menn um 4 klst.
og leita þeir þá með stöngum.
Smári segir frá: „Meðan við
nemendur á námskeiðinu vorum
inni í fræðilegu einn daginn, kom
fólk frá Rauðakrossinum úr ná-
grannabyggðinni og það bjó til
snjóflóð. í snjóflóðinu voru grafn-
ar 3 manneskjur og ein brúða.
Einum var komið þannig fyrir að
hluti af honum var í sjónmáli.
Einn var á hálfs meters dýpi, einn
á 2 metrum. Brúðan var á 1,70 m.
Nemendur voru síðan kallaðir út
til björgunar. Gert var ráð fyrir
því að hundurinn væri í öðrum
landshluta og kæmi eftir 3 tíma.
Nemendur hófu svo leitina með
leitarvinklum, leitarkvistum og
stöngum. Utslag fékkst á alla þá,
sem grafnir voru, einnig brúðuna.
Um leið og útslag hafði fengist,
var kallaður til maður með leitar-
stöng og staðfesti fundinn og síð-
an var viðkomandi grafinn upp.
í einu tilfelli fékkst ekki staðfest-
ing með stönginni, en þá var beðið
eftir hundinum og var hann fljót-
ur að finna manninn, en það var
sá sem var á 2 m dýpi. Sagði
hann að leitarstöngin hefði farið
svo sem 50 cm frá sér".
Smári sagði það ýmsum erfið-
leikum bundið að halda hund til
leitar í snjóflóðum. Hann þyrfti
mikla og stöðuga þjálfun. Fleira
nefndi hann, svo sem líkamlegan
ágalla, sem um 30% af þessum
hundastofni er með, og kemur ekki
í ljós fyrr en hundurinn er orðinn
12 mánaða. Er hér átt við of
grunnar liðskálar. Smári vildi hins
vegar alls ekki afskrifa þennan
möguleika. Fullvíst taldi hann, að
einhverjir hérna heima mundu nú
þjálfa sig í notkun leitarvinkla
og leitarkvista. Þessir vinklar og
kvistir eru svo nákvæmir, að þeir
gefa jafnvel útslag á stól, sem
maður er staðinn upp úr fyrir
nokkrum mínútum. Vonandi verða
menn jafn fúsir til að meðtaka þá
þekkingu, sem Smári sótti til
Noregs, eins og hann er að miðla
henni. Hann liggur ekki á liði
sínu.
„Austurland" - Á. J.
DÝRAVERNDARINN