Heimir : söngmálablað - 01.01.1936, Qupperneq 33

Nokkur orð
31
legar hreyfingar, sitja stífum, spenna alla vöðva og
rembast af öllum lífs- og sálarkröftum. Til þess að
venja nemandann á eðlilegar, léttar og fyrirhafnarlaus-
ar lireyfingar þarf kennarinn að liafa sivakandi auga
á því, að aldrei spennist vöðvi um of eða að ástæðu-
lausu, að liðir ekki stífni, og reyna að hæla niður allar
ónauðsynlegar hreyfingar, ekki sízt hina illræmdu
„fingralyftingu" i tíma og ótíma, sem gerir alla liand-
vöðva stífa og um leið úlflið og alnboga. Tónmagn fæst
við notkun þungra, afllausra liandleggja. Hand- og
fingrastilling þarf að vera alveg óþvinguð, setan stöð-
ug (hurt með skrúfaða píanóstóla!), livorki of há né
of lág (alnbogar í hæð liljómborðsins), og má nemand-
inn hvorki sitja stifur sem trédrumbur, né „í kút“,
heldur eðlilega upprétlur (linakkinn ekki stífur og and-
ardrátlur reglulegur!). Áður en nokkur kennsla fer
fram á sjálft liljóðfærið, mætti þroska tilfinningu nem-
andans fyrir léttum og fyrirhafnarlausum hreyfingum
með ýmsum aflleysisæfingum (láta liandleggi falla
„dauða“ niður o. s. frv.).
Val kennslubóka er einnig mikilsvert atriði. Horne-
man-skólinn, sem mikið hefir verið notaður hér, er
mjög úreltur orðinn. Af góðum „skólum“ og kennslu-
bókum má telja t. d. þá, sem notaðir eru við Tónlist-
arskólann, svo sem Freij: „Scliule des polyphonen
Spiels“ (ágætlega raddsett smálög í „polyfónum“ stíl),
Kunz: „200 zweistimmige Kanons“, Mayer-Mahr: „Tech-
nik des Klavierspiels“ og eftir sama liöfund: „Der
musikalische Klavierunterricht“, Jaques-Dalcroze: Etu-
des rhytmiques, og ennfremur Spigl: „Grundlagen des
Klavierspiels“ og Signe Holclc: „Til Selvstudiuin og Un-
dervisning“ (norslcur). Báðir þeir síðasttöldu innihalda
auk laga og æfinga liljómfræðis-æfingar og skýringar
og því mjög heppilegir að því leyti (sá síðari einnig
ódýr).