Heimir : söngmálablað - 01.12.1938, Blaðsíða 9

H EI M I R
85
Einsöngvarar kórfélagsins voru sumir framúrskarandi
söngmenn, eins og Geir Sæmundsson, siðar vígslubisk-
up, sem söng „Sunnudag selsíúlkunnar“ svo innilega
og viðkvæmt, að áheyrendum flestum vöknaði um
augun. Séra Bjarni Þorsteinsson lók síðar við söng-
stjórninni, en liann var ekki eins harður í horn að
taka og Árni Beinteinn. Síðustu skólaárin stjórnaði
söngnum Kristján Kristjánsson, síðar læknir á Seyðis-
firði, en hann var sambekkingur Árna Thorsteinson-
ar í skóla.
Á skólaárum Árna var söngfélagið „Harpa“, undir
sljórn Jónasar Helgasonar, í miklum blóma. Það þóttu
tyllidagar á vorin, þegar það söng úti fyrir bæjarbúa
eftir vetraræfingarnar, oflast í Hólabrekkunni fyrir of-
an Suðurgötuna, þar sem nú er nr. 14, en mannfjöld-
inn stóð fyrir neðan á götunni og hlýddi á sönginn.
Það var þá karlakórssöngur, og svo auðvitað einsöng-
ur, sem Árni hafði mest kynni af á uppvaxtaráruin
sínum. Það er því næsta eðlilegt, að hann yrði söng-
skáld, þegar hann fór að semja lög, en legði ekki fvrir
sig lagsmiðar í öðrum myndum, eins og píanóverk o.
fl., enda var hann sjálfur góður söngmaður.
Árið 1890 var hann stúdent og sigldi þá til Kaup-
mannahafnar til að lesa lög við háskólann. Hann hafði
þó í fyrstu hugsað sér að verða læknir, en Schierbeck
landlæknir, sem var mikill vinur foreldra hans, réð
lionum frá því, af því að Árni var örvhendur. Hann
taldi ]iað fráleitt, að nokkur örvhendur maður gæti
orðið skurðlæknir að gagni. Þá var hallast að lögfræð-
inni. En músikin tók liann þó enn fastari tökum. Fimm
sambekkingar hans í latínuskólanum voru örvhendir,
en annars voru engir með því marki brenndir í öllum
skólanum, og urðu þrír af þeim síðar læknar, en það
voru þeir próf. Sæmundur Bjarnhéðinsson, Sigurður
Pálsson, læknir í Skagafirði, og Skúli Árnason, læknir