Heimir : söngmálablað - 01.12.1938, Blaðsíða 30

102
II E I M 1 R
farið, ef kórarnir, sem skipaðir eru mönnum úr Jiinum
vinnandi stéttum, eiga eftir að sjá frægð sína blikna,
sem unnizt hefir með fórnfúsu starfi margra kynslóða
í þágu kórsöngsins. Þetla væri og þjóðinni sjálfri til
vansæmdar. Ef við hugleiðum það, að ef sagnaritarinn
gamli frá 11. öld tiefði rélt fyrir sér, að margraddaður
söngur væri fyrst upprunninn lijá dönskum og norræn-
um mönnum, bæri okkur þá ekki alveg sérstök skylda
til að viðlialda þessum forna og merkilega arfi, sem
við höfum fengið frá forfeðrum vorum, sem sé kór-
söngnum ?
N 0 R R Æ N A TÓNLISTARHÁTÍÐIN
I KAUPMANN AHÖFN.
Áttunda norræna tónlistarliátíðin var haldin i Kaup-
mannahöfn í seplember síðastliðnum. I fyrsta sinn á
50 árum sá ísland sér fært að taka þált í hátíð þcss-
ari, — tónlistarhátíð, þar sem megináherzlan er lögð
á hljómsveitarverk og aðra hljóðfæranuisik. Islenzk
tónlist hefir fram að þessu, af skiljanlegum ástæðum,
verið aðallega bundin við mannsröddina, sönglög fyrir
eina rödd eða margar raddir. Menn voru því kvíðandi
fyrir þvi, að við myndum ekki gela komið fram með
sæmd meðal frændþjóðanna á slíku móti, sem alið liafa
aðra eins snillinga og Gade, Carl Nielscn, Grieg, Sind-
ing, Sjögren, Sibelius o. fl. Öðru máli væri að gegna,
ef um söngmót væri að ræða. Að undanteknum hinum
margumþráttuðu tónsmiðum Jóns Leifs er næsta lítið
til af íslenzkum hljómsveitarverkum. Ég býst við þvi,
að á þessari liátið hafi verið tjaldað því, sem til var.
Það féll í hlut íslands að opna liátíðina. Og hvað
sögðu svo blöðin? Ég hefi átt kost á að kynna mér
fiest það, sem dönsk og sænsk blöð sögðu um islenzku
lögin. Flest öll blöðin eru á einu máli um það, að ís-