Dvöl - 01.01.1937, Side 9

DVÖL
3
Undir krónum trjánna
Eftir Guy de Maupassant
Borgarstjórinn var í þann veg-
inn að setjast að morgunverði,
þegar honum var tilkynnt, að
skógarvörðurinn biði hans hjá
ráðhúsinu með tvo fanga. Hann
brá þegar við og hitti skógar-
vörðinn, hann Hochedur gainla,
sem með hvössu augnaráði gætti
karlmanns og konu. Maðurinn
var með rautt nef, feitlaginn og
tekinn að: hærast. Hann virtist
alveg yfirbugaður, en sparibúin
konan, lítil, hnellin og rjóð í
kinnum, virti þenna vörð réttvís-
innar fyrir sér með ögrandi
augnaráði.
— Hvað er þetta þá, Ilochedur
minn? spurði borgarstjórinn.
Skógarvörðurinn gaf skýrslu
sína: Hann hafði farið út- þenna
morgun á venjulegum tíma, til
þess að ljúka af eftirlitsferð
sinni um Champioux-skógarjað-
arinn, út að Argenteuil-landar-
eigninni. Á þeim slóðum hafði
hann ekki tekið eftir neinu sér-
stöku, nema hvað veðrið var
gott, og að kornið óx vel; en þá
hafði sonur Bredel gamla, sem
var þar að plægja vínekru sína í
annað sinn, kallað til hans:
— Heyrðu, Hochedur minn,
farðu og gáðu þarna í skógar-
jaðrinum, þar muntu finna í
fyrsta runnanum, sem þú kemur
að, tvær dúfur, sem hljóta að
vera á annað hundrað ára gaml-
ar! Hann hal'ði farið inn í runn-
ann í áttina, sem honum var bent,
og þar heyrði hann mannamál
'og stunur, sem komu honum til
að óttast um eitthvert hræðilegt
siðferðisbrot. Þess vegna skreið
hann á fjórum fótum að runn-
anum, eins og hann var vanur,
þegar hann kom veiðiþjófunum
á óvart, og tók sökudólgana
höndum, rétt í þeim svifum, er
þau voru að gefa sig eðlishvöt-
um sínum á vald.
Borgarstjórinn horfði undrandi
á sakborningana, því að maður-
inn var auðsjáanlega sextugur
og konan að minnsta kosti hálf-
sextug. Því næst tók hann að yf-
irheyra þau og byrjaði á mann-
inum, sem svaraði svo lágum
rómi, að naumast heyrðist.
— Hvað heitir þú?
— Nicolas Beaurain.
— Hvað starfarðu?
— Ég er vefnaðarvörukaup-
maður í Rue des Martyrs í París.
— Og hvað ertu eiginlega að
gera úti í skógi?
Kaupmaðurinn horfði þögull á