Dvöl - 01.01.1937, Blaðsíða 46

40
JL> V Ö L
Mannætur og mannakjötsát
Sá viðbjóður, sem grípur okk-
ur, þegar við heyrum nefndar
mannætur og mannakjötsát,
stafar ekki af neinni þekkingu á
þeim orsökum, sem liggja til
grundvallar mannakjötsáti. Við
vitum aðeins, að mannakjötsát er
viðbjóðslegt og mannætur fyrir-
litlegar og andstyggilegar skepn-
ur. En það er ekki úr vegi, að
vita eitthvað nánar um þetta, og
þá ekki sízt af hverju manna-
kjötsát stafar.
Það má greina milli manna-
kjötsáts, sem stafar af hungri,
mannakjötsáts af trúarbragða-
ástæðum og að lokum manna-
kjötsáts, sem stafar af því, að
— Getur þetta átt sér stað?
Geta menn orðið svona af
þreytu? Það kom efasemdasvip-
ur á fólkið.
— Auðvitað getur þetta átt
sér stað, þegar maðurinn kemur
alla leíð frá Afríku! Því þaðan
er.hann að koma!
Þetta varð að duga sem af-
sökun. Maður, sem kemur frá
enda veraldarinnar hefir leyfi til
að haga sér einkennilega, án
þess að til þess sé tekið. Hann
hefir jafnvel leyfi til að gráta —
ef hann ekki getur ráðið við
tárin.
mannakjöt kvað vera ljúffengt.
Hið fyrsta — mannakjötsát,
sem stafar af hungri — ættum
við ekki að dæma mjög hart að
alveg óathuguðu máli. Menntað-
ir, hvítir menn, eins og sagt er,
hafa leiðst lengra í þeim efnum,
en okkur þykir beinlínis þægi-
legt að viðurkenna. Það er eng-
irm kominn til að segja, hvað
mikill hluti hvítra manna kysi
heldur að leggja sér til munns
mannakjöt — og lifa, en leggja
sér það ekki til munns — og
deyja. En hinar eiginlegu mann-
ætur eru, eins og kunnugt er,
frumstæðar þjóðir, sem við leyf-
um okkur að líta svo óendanlega
mikið niður á. Það mætti því
ætla, að við dæmdum þær ekki
afar-hart, þegar við höfum í
huga okkar eigin breyskleika.
Mannakjötsát af trúarlegum
ástæðum er algengast. Það á sér
stað — eða átti sér stað til mjög
skamms tíma — í ýmsum ólíkum
myndum. Mannakjötsátið, sem
Cortez uppgötvaði hjá Azteker-
þjóðflokknum í Mexico, var án
efa framið af trúarlegum ástæð-
um. Mönnum var fórnað til heið-
urs hernaðarguðinum og líkamir
þeirra síðan étnir af söfnuðin-
um, sem nokkurs konar sakra-
menti. í fórninni urðu mennirnir,
sem fórnað var, og guðinn, eitt