Dvöl - 01.01.1937, Blaðsíða 33

D V O L
21
missa meðvitundina og sólin fór
að aflagast og skjóta út öngum
og vagga upp og niður á fárán-
legasta hátt, þá tók hann eftir
því, að frosinn súrefnisgeymir-
inn hafði lekið súrefninu. Ósjálf-
rátt greip hann til varageymis-
ins. Samstundis viku allar hugs-
anir fyrir þessari knýjandi nauð-
syn: súrefni — súrefni! Sólin
varð björt á ný; hreyfillinn
drundi með sama hljóðfalli og
áður. Hungrið var liðið frá. Hann
vissi, að móðir hans var hvít og
að hann hafði lagt af stað kl.
10,20 og var því ekki enn búinn
að vera fullar sjötíu mínútur í
lofti. Crecy undirforingi hló að
þessu háværum, æskuléttum
hlátri; en í þessari hæð dó hlát-
urinn óðara út. Hann leit á hæð-
armælinn og sá, að hann var
kominn í 11,404 metra hæð.
Næstu 100 metrana fór hann
hægt og rólega — eins og hann
væri aðeins í 4,000 metra hæð.
En nú fór vélin að verða óstöð-
ug; hún lét ekki að stjórn, en
reikaði til og frá í þunnu loftinu.
Hugsunin um það, að súrefnið
myndi ekki endast þangað til
hann væri kominn upp fyrir
11,702 metrana, sem John Mac-
ready hafði komizt, nísti hann
enn sárara en kuldi lofttómsins.
Tíminn leið seint og silalega. Aft-
ur saup hahn hveljur, fann til
hjartsláttar, barðist við að ná
andanum. Hann píndi sig til þess
að hugsa um tilraunirnar á rann-
sóknastofunni og til að trúa því,
að þetta væri aðeins á lágu stigi
og hættulaust. En það flykktust
svo margir fiskar að honum, stór-
ir og smáir, glaseygðir og kjána-
legir, og áttu svo illa við hér uppi
í loftinu. Því skaut upp eins og
leiftri í huga hans, að hann væri
að fljúga í geysihæð og einnig,
að eitthvað væri í ólagi. Hann
vissi, að það mátti kippa því í
lag með einu handtaki. Hann
saup hveljur og þjáðist, en gat
ekki tekið höndunum til. Hann
gat það ekki, vegna þess að allir
þessir fiskar voru að þvælast fyr-
ir honum.
Þarna kom það. Hann varð að
gera eitthvað við miðstöngina.
Hann lyfti hendinni. Þá þaut
stöngin frá honum, flúði undan
hönd hans, fyrst fram, svo til
vinstri; hann gat ekki fundið
bölvaða stöngina. Hann lyfti upp
stóru fluggleraugunum, sjálfsagt
til þess að losna við fiskatorfurn-
ar; nú voru augu hans hlífðar-
laus ■—- einglyrnið var fyrir því
vinstra. Honum fannst hann vera
stunginn hnífi í heilann — og
svo ekkert meir.
Flugvélin ,,Marie Lemaire“
(S. A. III 26) fannst þenna sama
dag á floti úti á hafi. Þótt und-
arlegt megi virðast, var hún ekki
mikið skemmd. Undirforinginn
var dauður í flugmannssætinu og
hönd hans frosin við hæðarstýr-
ið; augu hans voru einnig fros-
in og einglyrnið var enn fyrir því