Dvöl - 01.01.1937, Qupperneq 51

D V o L
heyra í tímaritum, bæði í
bundnu og óbundnu máli og hef-
ir oltið á ýmsu. Fyrir stuttu birti
hann smásögu í Skinfaxa, —
„Prófið“ — sem er vel þess virði
að henni sé gaumur gefinn. —
Hefði hann gjarnan mátt láta
hana fljóta þarna með.
Af þessum tólf sögum mun
„Tólf ára strákur“ verða einna
þyngst á metunum. Hygg ég,
að fæstir verði ósnortnir af sam-
úð með litla snáðanum, er vegna
fátæktar heimilisins fær ekki að
gefa bróður sínum afmælisgjöf.
Svo grætur hann, „þessi litlji
kæruleysingi, sem skældi sig
framan í kennarann og kastaði
snjó í lögregluna“.
„Snjór“, „Septemberdagur“,
„Konan á klettinum“ og „Það
varð svona einhvern veginn“ eru
allar mjög þokltalegar smásög-
ur. „Mannleg fullkomnun“ minn-
ir fullmikið á aðra íslenzka smá-
sögu, er birtist fyrir nokkrum ár-
um. En að öllu samanlögðu má
góðs vænta af höfundinum með
auknum þroska.
Það verður ekki hjá því kom-
izt að benda höfundinum á að
vanda betur til prófarkalesturs-
ins næst, sem í þetta sinn er
nánast sagt mjög misheppnaður.
Þá er næst fyrir hendi að snúa
sér að „Rauðum pennura II.
sem út komu fyrir jólin. Sú bók
hefir sérstöðu að því leyti, að
hún er út gefin í ákveðnum
pólitískum tilgangi. Þrátt fyrir
4$
það er efni hennar að miklu leyti
skáldskapur, sögur og kvæði. —
Vona ég því, að háttvirtir lesend-
ur haldi taugaró sinni, þótt drep-
ið sé á efni hennar, enda mun
lítið skoðanaöryggi fylgja því að
hræðast ákveðnar bókmenntir.
Á þingi Rauðra penna mætast
yxir tuttugu rithöfundar, eldri
og yngri, innlendir og erlendir.
Kennir þar því margra grasa.
H. K. Laxness ríður á vaðið með
„Kafla um tvö skáld“, úr skáld-
sögunni „Ljós heimsins“. Kafl-
inn er fágað verk, ber vott um
vaxandi yfirvegun og þroska
skáldsins. Þá ber að nefna
„Hernaðarsögu blinda manns-
íns“ eftir Halldór Stefánsson,
góða smásögu. Fleiri sögur eru
og í ritinu. Af kvæðum má nefna
„Tröllið á glugganum" eftir Jó-
hannes úr Kötlum. Jóhannes er
í stöðugri framför, en vafasamt
er, að jafn rímhagur maður og
hann breyti til batnaðar með
því að yrkja hálfrímað eða ó-
rímað. íslenzk þjóð er fastheld-
in á rímið, hitt verður henni
seint samgróið. Af öðrum kvæð-
um eru m. a. þýðingar eftir
Magnús Ásgeirsson, hinn vinsæla
ljóðaþýðanda.
Af öðru eftirtektarverðu í rit-
inu má nefna „Vetrardvöl á
Mosfelli í Gönguskörðum“ eftir
Theódór Friðriksson, „Hver er
þá minn náungi?“ eftir frú Aðal-
björgu Sigurðardóttur, og „„Sér-
kenni kristindómsins“ í guðfræði-