Dvöl - 01.01.1937, Qupperneq 55

D V O L
49
þó um Núpsskólann og er það
í tilefni af 30 ára starfsafmæli
hans. Er þar margt hlýlegt og
vel sagt í garð þess skóla, en
tæplega þó mikið um of. Núps-
skóli hefir undir stjórn ágætis-
mannanna sr. Sigtryggs Guð-
laugssonar, sem stofnaði hann
og starfrækti lengi með ein-
stakri fórnfýsi og dugnaði, og
síðar Björns Guðmundssonar,
sem stýrir skólanum nú, — ver-
ið sá vermireitur manndóms og
dyggða á þroskabraut æsku-
fólks þess, er hefir sótt hann,
að annar eins mun tæplega hafa
fundizt hér á landi síðustu ára-
tugina. — En þegar nefndir eru
skólastjórar Núpsskóla, væri ó-
réttlátt að nefna ekki a. m. k.
Kristinn Guðlaugsson, er verið
hefir sfem hægri hönd þeirra, við
skólann frá byrjun.
Jólhannes 1 Davíðsson, isem
skrifar aðalsögu Núpsskólans í
Ársritið, segir á einum stað:
,,Mun það eigi ofmælt að nem-
endur skólans — — — —hafi
yfirleitt þótt bera skólanum
mjög góðan vitnisburð“.
Yitnisburður sá hefir ekki ein-
göngu verið falinn í ummælum
þeirra nemenda, sem teótt hafa
skólann og ást þeirri og virð-
ingu, sem þeir hafa jafnan borið
til hans, heldur líka verkum
þeirra og framkomu. Sá, er þetta
ritar, veitti því m. a. athygli —
og hafði oft orð á því — fyrir
meira en 20 árum síðan, að ung-
ir menn, sem væru nýbúnir að
vera á Núpi, bæru nokkuð al-
mennt af öðrum æskumönnum í
háttprýði, félagsskap og áhuga
fyrir góðum málefnum. — Þeir
höfðu auðsjáanlega orðið fyrir
sterkum áhrifum til góðs við
skólaveru sína að Núpi.
Síðan ég kynntist ungum Núp-
verjum hefir mér jafnan verið
það ljósara, hve héraðsskólarnir
geta haft mikil og bætandi áhrif
á nemendur sína. Og m. a. vegna
þess, hve áhrif skólanna geta
verið sterk og góð, er það sér-
staklega raunalegt, að ágætir
vinir héraðsskólanna tala um að
útiloka þá unglinga frá að ko'm-
ast þangað, sem þeim finnst að
séu á villigötum í ýmsum skoð-
unum sínum.
Ef af slíku .yrði, myndi það
helzt bitna á hreinskilnustu og
djörfustu unglingunum, sem
hefðu þessar ,,villuskoðanir“. —
Hinir myndu fremur leyna þeim
og fara í gegnum skólana. Hafi
skólarnir — og eins önnur menn-
ingarviðleitni — heilbrigða
fræðslu, gott félagslíf og örv-
andi áhrif til dáða og þroskunar
að bjóða, þá er það mín skoð-
un, að flest sæmilegt æskufólk
komi með í hópinn. Það fari
svo frá skólanum þroskaðra og
heilbrigðara í skoðunum heldur
en þegar það kom í skólann. Því
skólarnir eiga engu síður að
vera uppeldisstofnanir heldur en
fræðslustofnanir,