Dvöl - 01.07.1941, Qupperneq 71

D VÖL
229
Þeir geta einnig að miklu leyti
séð hvað gerist, þegar hún er að
verki. En þeir vita ekki ennþá,
hvers vegna þessir hlutir gerast.
Árið 1913 sannaði þýzkur læknir,
að mikill skyldleiki var með blað-
grænunni og hinum rauðu lit-
frumum blóðsins. Blóðfruman er
samansett úr vef af kolefni, vatns-
efni, súrefni og köfnunarefni ut-
an um kjarna eða eind af járni.
Blaðgrænufruman er sett saman
af svipuðum vef utan um kjarna
af „magnesium“.
Þegar sólargeisli fellur á lifandi
laufblað eða jurt, fara skyndilega
að gerast hinir furðulegustu hlut-
ir. Frumur úr vatni og kolsýringi
inni í plöntunni taka að sundrast.
Rétt sem snöggvast skilur hver
þessara fruma aðeins eftir örlitla
vatnsögn og lífvana lofttegund. En
á næsta andartaki hefir krafta-
verkið skeð og þessi efni hafa
breytzt í lifandi vef. Plantan and-
ar frá sér súrefni, sem endurlífg-
ar andrúmsloftið, og hún um-
breytir aflinu, sem hún fangaði, í
sykur og kolvetni og safnar þeim
saman.
Efnafræðingarnir geta sundrað
frumum á svipaðan hátt og blað-
grænan og sólargeislinn og þó með
erfiðismunum. En það gerist ekk-
ert meira. Það kviknar ekkert líf.
Vísindamennirnir hafa skipt með
sér verkum. Sumir rannsaka blað-
grænuna sem hinn mikla fangara
afls og efnis og möguleikann á því,
að eftirlíkja starf hennar með til-
Svör viö ,,IIvcr sagði“
1. Glúmur Óleifsson við Þjóstólf fóstra
Hallgerðar langbrókar.
2. Atli, húskarl Njáls, við Kol, verkstjóra
Hallgerðar.
3. Rannveig á Hlíðarenda við Sigmund
hvíta.
4. Gunnar á Hlíðarenda við Njál.
5. Mörður Valgarðsson, er Gunnar og
Otkell börðust.
6. Skarphéðinn Njálsson við Hrapp.
7. Víga-Glúmur við Vigdísi Þórisdóttur,
en hann vó Sigmund Þorkelsson,
bónda hennar.
búnum tækjum, vélrænum og
efnafræðilegum útbúnaði. Aðrir
rannsaka hana frá líffræðilegum
og lækntsfræðilegufn sjónarmið-
um.
Vísindastofnun við háskóla einn
í Bandaríkjunum (Temple Uni-
versity, Pa.) þykist hafa komizt
að kyngikrafti blaðgrænunnar
sem græðilyfs. Þykir þar sannað,
að „upplausn“ hennar (chloron-
phyll) feli í sér máttuga eiginleika
til þess að styrkja og mynda sell-
ur og lífvefi mannslíkamans og
gera hann hæfari til þess að ráða
niðurlögum sýkla og standast á-
rásir þeirra. Þeir telja, að blað-
grænulyf, sem borin hafa verið í
opin sár eða dælt í innvortis mein-
semdir, hafi sýnt þann árangur,
að ástæða sé til að gera sér mikl-
ar vonir um lækningamátt þeirra.