Dvöl - 01.04.1942, Síða 18

hagsmuna- og stéttastyrjöld örg.
Hvort mun þeim, er hatursstríðið heyja,
heppnast loks það níðingsverk: að fleygja
gimsteini vors frelsis fyrir björg?
Skal sá verða endir íslandssögu
eftir „sigurljóð og raunabögu“,
skugga og skin í þjóðar þúsund ár?
Skal þá fyrir sjálfs vor hendi hníga
heill vors lands á slóöum brœðravíga
— gróðurdöggvum breytt í blóðug tár?
Skal þá íslenzk œska, lands vors framtíð,
ofurseld sem herfang spilltri samtíð
— hamingja vor hljóta banasár?
Hlusta, þjóð mín! Það skal aldrei verða!
Þá skal fyrr í níðingsblóði herða
íslands gamla, hvassa frélsishjör!
Enn skal landsins œska fram til víga
ótrauð, djörf, á mátt sinn trúuð stíga
— vorglöð sveit með sigurljóð á vör.
Draugalið, af vonzku og hatri vakið,
verða skal í yztu myrkur hrakið
— íslenzk œska, veit því verðug svör!
Sól skul rísa — sindra á íslands fjöllum,
senda kveðju landsins börnum öllum,
geislakveðju, er örvi œskuþor.
Sól skal rísa — frelsissól og friðar,
frelsissól, er aldrei snýr til viðar,
meðan þjóðin man sín gengnu spor.
Sól skal rísa! Vermi vorsins andi
vitra og sátta þjóð í frjálsu landi.
Upp skal renna voldugt frelsisvor.