Dvöl - 01.04.1942, Síða 66

144
D VÖL
§íkið
Eftir .loseph Conrad
Jón Helgason þýddi
TLJVÍTI MAÐURINN studdi báð-
um olnbogum á þakið á skýl-
inu í skuti bátsins og sagði við
stýrimanninn:
„Við gistum í nótt í rjóðrinu við
hús Arsats. Það er áliðið dags.“
Malajinn muldraði eitthvað og
horfði sem áður hvasst út á ána.
Hvíti maðurinn lét hökuna hvíla
á krosslögðum handleggjunum og
rýndi í kjölfar bátsins. Yfir
glampandi fljótinu, er flóði eftir
þráðbeinum farvegi gegn um
skóginn, sveif sólin á heiðum
himni og sló ofbirtu í augu. Hana
bar lágt yfir ládautt vatnið, er
skein sem af málmi væri. Ekkert
lauf bærðist í þöglum skóginum, er
var beggja megin breiðrar árinnar,
dökkur og skuggalegur. í leðjunni
á árbakkanum, við rætur risavax-
ins trés, uxu bollausir dvergpálm-
ar undir hvelfingu stórra og
þungra laufblaða, er héngu hreyf-
ingarlaus út yfir skollita iðu
straumkastsins. í þessari værð
virtist sem allt væri slegið töfrum,
gersamlega steinrunnið, hvert tré,
hvert lauf, hver grein, hver vaf-
þráður klifurjurtanna og sérhver
króna mínútu-blómanna. Ekkert
bærðist á fljótinu nema hinar átta
tvíblaða árar, sem glitrandi hófust
með jöfnu millibili og skullu allar
í vatnið í senn, og árin, sem stýri-
maður hnykkti til hægri og vinstri
með jöfnum og snöggum hand-
tökum og myndaði hálfan geisla-
baug yfir höfði hans. Vatnið
freyddi og svall undan áratökun-
um og gnauðaði við súðina. Og
bátur hvíta mannsins seig upp
ána, þótt skammt skriði á hverju
árataki. Það var sem haldið væri
inn í land, þar sem sérhver minn-
ing um hræringu verið fallin í
ævarandi fyrnsku.
Hvíti maðurinn sneri baki við
sólsetrinu og renndi augum yfir
auðan og breiðan vatnsflötinn í
áttina til sjávar. Seinustu þrjár
mílurnar rann hið mikla, lygna
fljót beint til hafs, féll beint í
austur, eins og frelsi víðáttunnar
drægi það til sín með ómótstæði-
legu afli — til austursins, er elur
bæði ljósið og myrkrið. Aftan við
bátinn heyrðust fuglar garga.
Ósamhljóða og hást gargið barst
yfir eggslétt vatnið og hljóðnaði
í þessum þagnarheimi, áður en það
náði yfir að ströndinni.
Stýrimaðurinn deyf stjórnárinni
dýpra í vatnið, hallaði sér fram á