Melkorka - 01.03.1958, Blaðsíða 4

ÚR KÍNADAGBÓK
Eflir AuÖi Sveinsdóttur
Auður Sveinsilóttir Laxness, sem er nýkomin heim úr
ferðalagi með manni sínum frá Bandarfkjunum, Kína
og Indlandi hefur lofað að segja lesendum Melkorku
frá ferðalaginu og birtist hér fyrsta grein hennar frá
Kfna.
Eftir nokkurra daga dvöl í Honkong för-
um við með járnbrautinni til landamæra
Kína. Okkur er veitt eftirför af blaðamönn-
um, ljósmyndurum og kvikmyndamönnum.
Það er ekki á hverjum degi sem ferðamenn
komnir frá Ameríku fari einsog ekkert sé
áfram til Kína. Blaðamennirnir halda áfram
að tala og mynda hlaupandi eftir að lestin
er komin af stað.
Við komum til landamærabæjarins Shum-
chum eftir klukkutímaferð. Það er tekið á
móti okkur af fulltrúa frá félaginu „Menn-
ingartengs] við útlönd“, frú Chiou Hui-
Ming, og á hún að vera túlkur og fylgdar-
maður okkar. Héðan er ferðinni heitið til
Kanton, með okkur í lestinni eru níu jap-
anskir leikln'tsmenn, boðnir til Kína af
sömu aðiljum og við, tveir vestur-þýzkir
kaupmenn að fara í verzlunarerindum til
Kanton og svo kínverjar. Fólkið Iiér á stöð-
inni er þrifalegt og í heilum og hreinum
fötum. Dynjandi Iiergöngumars er leikinn
um leið og lestin fer af stað. í landslaginu
skiptast á vötn og akrar, ltæðir og lundir, og
nú blasir við okkur mannlíf sem maður
kannast svo vel við af myndum frá Kína.
Þarna er kona í buxum og kyrtli með barða-
stóran hatt og tvær körfur hangandi í bamb-
usstöng á herðum sér, liún gengur á örmjó-
um upphækkuðum garði milli akra eins og
línudansari; akuryrkjumaður að ausa vatni
í ker með höndunum; menn, naut og asnar
fyrir vögnum og kerrum; leirkofaþyrping-
ar; kræklóttar hríslur einar sér á stangli, cn
aldrei samfelldir skógar; kuml og grafir í
hólum. Það var athyglisvert hve rnikið virð-
ist hafa verið gróðursett af trjám núna á síð-
astliðnum Jrrem til fjórum árum. Hvergi
sást bíll á Jressari þriggja klukkutímaferð til
Kanton, enda hvergi bílvegir. Það eru held-
ur engir bílvegir milli Kanton og Peking.
Og það voru ekki margir bílar í Kanton, þó
voru göturnar þar víða breiðar og glæsileg-
ar. Við höfðum tvo bíla til umráða meðan
við vorum gestir þar, og oft sýndust mér Jiað
vera einu bílarnir í gangi þá stundina sem
við vorum að fara á milli. Það er mikið af
hjólreiðamönnum sem draga á eftir sér einn
farjDega í kerru með skermi yfir, s\ipaðri
barnavagni, leifar af gamla rickshaw-fyrir-
komulaginu.
Hótelið okkar í Kanton, Aichun-hótel, er
stórt og hátt, fjórtán hæðir, heldur úrsér-
gengið en fallegt útsýni Jaaðan yfir Perlu-
fljótið. Um kvöldið förum við í leikhús í
fyrsta sinn í Kína. Húsið er troðfullt. Leik-
húsgestir virðast vera í vinnufötum sínum,
flestir eins klæddir, karlar og konur, í dökk-
bláum jökkum ogbuxum. Margir voru með
börn á handleggnum. Leikurinn er nokk-
urskonar ópera, J^að er talað og sungið í ein-
kennilega livellum leikhúsmálrómi sem læt-
ur dálítið ankannalega í eyrum meðan mað-
ur er að venjast honum. Búningar og leik-
svið er Iivorttveggja með miklum íburði og
skrauti.
í sex til sjöhundruð ár liafa svokallaðir
,,bátsmenn“ búið á Perlufljótinu og reyndar
fleiri ám í Kína. Þeir voru áður skör lægra
settir í þjóðfélaginu en almenningur í landi
og réttlausir með öllu. Mig minnir að um 60
i
M ELKORK A