Melkorka - 01.03.1958, Qupperneq 6

vinnuvélum, bera mest á sjálfum sér og oft
lítið í einu; en þeir eru svo gífurlega marg-
ir að verkinu miðar furðu fljótt.
I Peking er tekið á móti okkur af for-
manni félags menningartengsla við útlönd,
prófessor Chu Tu-nan, sem virðist vera mik-
ill frammámaður í sínu landi. Hann var á
íslandi fyrir tveim árum með kínverska
óperuflokknum. En við sáum lítið af hon-
um því hann fór til Afríku að koma fram
fyrir hönd Kína á Asíu-Afríku-þinginu í
Kairó þrern dögum seinna. Einnig tóku á
móti okkur aðrir stjórnarmeðlimir félagsins,
og auk þess skáldið Chun-chan Yeh, formað-
ur rithöfundafélagsins; þeir fóru með okkur
á Pekinghótel, sem er gríðarstór bygging, í
raun og veru þrjú samliggjandi hótel mis-
munandi gömul. Herbergið okkar er stórt,
vistlegt og lilýtt, og kemur það sér vel þar
sem við erum að koma rakleitt úr hitabelt-
inu, en hér í Peking er frost og kuldi á
hverjum degi í desember. Okkur er boðið
að láta í ljós óskir okkar um allt sem við
viljum heyra og sjá í Peking þær jrrjár vik-
ur sem við ætlum að dveljast í borginni, og
eftir þeim óskum er samin dagskrá fyrir
hvern dag.
Musteri himinsins, sem við sáum fyrst, en
þar færðu keisararnir liimnaguðunum fórn-
ir fyrir góða uppskeru, það stendur á víðum
völlum (á stærð við Mosfellssveitina segja
íslendingar sem séð hafa), og girt með tvö-
földum múr umhverfis. Á miðjum Jressum
velli er fórnarstallur úr hvítum marmara og
tvö gríðarskrautleg hringlaga musteri sitt
hvorumegin. Aðalmusterið er reist á þrem
útskornum marmarastöllum en byggingin
sjálf í mörgum litum með gullflúri, þrjú
djúpblá þök hvert upp af öðru úr gljá-
brenndum leirfiísum og gullkúla efst. Keis-
araliallirnar í miðri Pekinsr eru umkringd-
ar rauðum hallarmúrum með gullskreyttum
liliðunr og turnum. Innan múranna tekur
við einn hallargarðurinn af öðrum og hver
höllin af annarri, litirnir í Jreim eru gult,
rautt, blátt, grænt og gull, gljábrennd leir-
6
þök, grindverk og tröppur úr hvítum mar-
mara útskornum með drekamunstrum. Á
víð og dreif eru stórvaxin bronslistaverk,
hegrar, skjaldbökur og Ijón, víða standa
reykelsisker sem eru yfir tvær mannhæðir.
Flestar hallirnar eru nú notaðar fyrir söfn
eða sýningasali. Við sjáum þarna um leið
margar listsýningar, þarámeðal Jrrjú Jrúsund
ára gamla leirkerasmíð. Peihai garðurinn
tilheyrði líka keisaraborginni eða forboðnu
borginni einsog hún var köiluð áður. Þessi
garður er nú skemmtigarður Pekingbúa,
með mörgum veitingahúsum og tehúsum.
Sumar hallir í Peihai-garði eru nú hafðar
handa börnum, þar er starfrækt eitt af þrjú-
hundruð barnalteimilum Pekingborgar.
Sumarhöllin á sér heldur engan líka í
veröldinni. Hún stendur rétt utan við Pek-
ing. Þar eru ekki aðeins mikill fjöldi Iialla
og annarra skrauthýsa, heldur skógur, stöðu-
vatn og fjall, allt gert af mannahöndum.
Það er erfitt að sjá hvar mannshöndinni
sleppir og náttúran tekur við. Þarna er líka
marmaraskipið fræga, sem stendur í botni í
vatninu, byggt til minningar um lrerskipa-
flotann sem aldrei varð til. Keisaradrotning
ein byggði nefnilega sumarhöllina og þenn-
an steinnökkva fyrir peningana sem var bú-
ið að safna hjá almenningi til að koma upp
flota.
Við komuna til Peking tekur maður fyrst
eftir Irvað göturnar eru ólíkar og í öðrum
stórborgum. Húsin eru byggð í þyrpingum
innan múra, og vita múrarnir útað götunni,
svo oft er ekið lengi án þess nokkuð sjáist
nema fremur lágir múrveggir á báða vegu.
Húsin eru svona lág af Jrví þau máttu ekki
vera hærri en borgarmúrarnir, af liernaðar-
ástæðum. En fegurðin er öll á bakvið einsog
í svo mörgu hjá kínverjum. Elest Jressi
gömlu hús standa saman af fjórum smærri
húsum, með einu til tveim herbergjum í
hverju, og milli Jreirra opið svæði eða liúsa-
garður. Þessi garður er venjulega hellulagð-
ur, sumstaðar blóm meðfram eða eitt stórt
tré í miðjum garðinum. Víða er stórt kringl-
MELKORKA