Melkorka - 01.11.1958, Blaðsíða 3

MELKORKA
TÍMARIT KVENNA
Ritstjórn:
Namia Ólujsdóltir, ReykjahliÓ 12, Reykjavik, simi 11156 . Þóra l'igfúsdóttir, Þingholtsstrœti 27, Rvik, simi 15199
Útgcfandi: Mál og menning
HERNÁM OG LANDHELGI
Eftir Nönnu Ólafsdóttur.
Val'alaust hafa einhverjir trúað því 1949,
er við gengum í Atlanzhafsbandalagið, að
það yrði okkur vörn gegn árás óvina, e£ við
eignuðumst einhvers staðar slíka. Það sjón-
armið var túlkað af geysilegum krafti, og
einnig samstaðan með „vestrænum" þjóð-
tun, ,, 1 ýðræðisþjóðunum“, og hvað þau nú
kalla sig nýlenduveldin, sem mynda kjarna
þess hernaðarbandalags, sem kennir sig við
Atlanzbafið.
Það lá svo mikið á að ganga í Atlanzhafs-
bandalagið, að þingmennirnir fengu ekki
einu sinni svigrúm að átta sig, og þá gafst
þjóðinni ekkert tóm til umræðu um málið.
brír ráðherrar, einn úr hverjum flokki,
Sjálfstæðisfl., Framsóknarfl. og Alþýðufl.,
llugu vestur til Bandaríkjanna, og hefur ís-
lenzkum embættismönnum aldrei legið svo
tuikið á í erindum fyrir ísland. Þeir komu
aftur með þau skilaboð, að þeir í Washing-
ton viðurkenndu, að ísland hefði ekki her
og ætlaði ekki að stofna hann. Ennfremur,
að ekki kæmi til mála, að erlendur her eða
berstöðvar yrðu á íslandi á friðartímum.
Sumir treystu þessum orðum, aðrir ekki.
Það kom líka brátt í ljós, er við höfðum
gengið í bandalagið, að skilning okkar á
bugtakinu friðartímar mátti draga í efa.
Okkur var m. a. segja gert skiljanlegt (af
toELKORKA
vinunum fyrir vestan), að mjög væri hæpið
að friðartímar yrðu nokkru sinni staðreynd
í þessum heimi. Svona mikilvæga þekkingu
hefðum við líklega aldrei öðlazt nema með
þátttöku okkar í hernaðarbandalaginu
lræga. Og ekki voru liðin nema tvö ár frá
inngöngu okkar í bandalagið á þeim for-
sendum, að við hefðum ekki her og ætluð-
um ekki að stofna hann né að leyfa her eða
herstöðvar í landinu á friðartímum, er er-
lendur her liafði setzt að í landinu, með
samþykki meirihluta aljringis. Þetta gekk
göldrum næst. Það var stríð hinum megin
á hnettinum, í Kóreu. Þar áttu hlut að máli
sálufélagar okkar í hernaðarbandalaginu.
Síðan hafa þeir sífellt átt í stríði einhvers
staðar á afmörkuðum svæðum, Viet-Nam,
Alsír, Kýpur, Kenya, Egyptalandi, víða í
Suður-Ameríku, og svo „undarlega“ vill til,
að einmitt bandalagsríki okkar stunda þessi
J^rotlausu stríð og alltaf af eiginhagsmuna-
ástæðum, vegna ásælni í auðlindir annarra
ríkja eða togstreitu að halda valdaaðstöðu
í löndum annarra Jajóða. Nú hefur eitt }:>ess-
ara nýlenduvelda, „vestræn vinajjjóð", og
félagi í hernaðarltandalaginu, snúizt gegn
sjálfum okkur, og hyggst hún ræna okkur
fiskimiðum okkar. Önnur „vinaþjóð", sem
situr með her sinn í landi okkar, horfir að-
75