Melkorka - 01.11.1958, Blaðsíða 13

Spjallað við Kristbjörgu Þorbergsdóttur
fyrrverandi matráðskonu Landsspítalans
í fornsögum okkar er talað um konur sem byggðu
sér skála um braut þvera og veittu gestum og gang-
ándi beina. Þessar konur skipa virðulegan sess í sög-
unni og andi þeirra svífur ennþá yfir vötnunum þar
sem konur annast umsvifamikil heimilisstörf i þágu
einslaklinga eða stofnana. Skálar eru ekki lengur reist-
ir í þjóðbraut í hínni fornu merkingu, en sjúkrahús
pjóðarinnar eru stofnanir með margþætta starfsemí og
plá scgja að þeir í óeiginlegri merkingu liggi um „þjóð-
l>raut þvera" því þar á fjöldi landsmanna leið um á
öllum ársins tíma. Landspítalinn í Reykjavík hefur
verið cinn af okkar stærstu og veglegustu sjúkrahúsum
í nærfellt þrjá áratugi en þar hefur Kristbjörg Þor-
pergsdóttir gcngt matráðskonustörfum frá fyrstu tfð þar
til fyrir tæpu ári að hún lét af störfum. Einhversstaðar
'as ég að heimilisfólk Landspítalans væri hatt á fjórða
'umdrað manns. Nú er ég komin f heimsókn til Krist-
bjargar í þeim tilgangi að fá eitthvað að heyra í sam-
bandi við hið merka ævistarf hennar.
Ég vildi nú helzt spjalla við þig um allt
annað en sjálfa mig, segir Kristbjörg, þegar
ég ber upp erindið. Það hefur ekki þótt í
frásögur færandi þótt við konurnar stæðum
við matartilbúning og engin ástæða til að
fjasa um þótt maður reyni eftir beztu getu
að rækja þau störf sem maður tekur að sér
°g aðrir trúa manni fyrir. Jæja þá, áður en
ég kom að Landspítalanum var ég tvisvar
búin að vera úti í Danmörku, nokkra mán-
llði í einu. Fyrst á matreiðslunámskeiði og
svo á berklahælum og öðrum spítölum, til
þess að kynna mér matráðskonustarf sjúkra-
húsa. i seinna skiptið bæði í Gautaborg og
Höfn. Kom svo heim og vann á Vífilstöð-
Urn 1929. Landspítalinn var opnaður rétt
fyrir jólin 1930 en ég flutti inn nokkru áð-
ur með starfsfólki mínu til að annast ýmis-
konar nauðsynlegan undirbúning, því eins
°g þú getur nærri var í mörgu að snúast og
MliLKORKA

Kristbjörg Þorbergsdáttir.
í mörg horn að líta. Ég annaðist öll inn-
kaup til matargerðarinnar. Eg gerði mér
strax ljóst að það fylgdi mikil ábyrgð starfi
mínu og það krafðist mikillar umhyggju og
árvekni. En hvernig mér hefur tekizt að
rækja skyldur mínar verða aðrir en ég að
dæma um . . . Ég hafði þann vana að skrifa
matseðil fyrir hálfan mánuð í einu og skipu-
leggja störfin sem hagkvæmast, en annars
er þetta starf, sem aldrei er hægt að gera
nógu vel.
Lengi framan af bjóalltstarfsfólkið á spít-
alanum og var í fæði ásamt hjúkrunar- og
ljósmæðranemum og strax varð yfirfullt af
sjúklingum svo „heimilishaldið" varð fljótt
all umfangsmikið og nóg að starfa fyrir okk-
ur sem unnum eldhússtörfin. Þá var vinnu-
tíminn ótakmarkaður 10—12 klukkustundir
85