Melkorka - 01.11.1958, Síða 13

Spjallað við Knstbjörgu Þorbergsdóttur
fyrrverandi matráðskonu Landsspítalans
í fornsögum okkar er lalað um konur sem byggðu
s6r skála um braut þvera og veittu gestum og gang-
andi beina. I’essar konur skipa virðulegan sess í sög-
unni og andi þeirra svífur ennþá yfir vötnunum þar
sem konur annast umsvifamikil heimilisstörf í þágu
einstaklinga eða stofnana. Skálar eru ekki lengur reist-
•r í þjóðbraut í hinni fornu merkingu, en sjúkrahús
þjóðari nnar eru stofnanir með margþætta starfsemí og
má segja að þeir í óeiginlegri nterkingu liggi um „þjóð-
Irraut þvera" því þar á fjöldi landsmanna leið um á
öilum ársins tíma. Landspítalinn í Reykjavík hefur
verið cinn af okkar stærstu og veglegustu sjúkrahúsum
1 nærfellt þrjá áratugi en þar hefur Kristbjörg Þor-
bergsdóltir gengt matráðskonustörfum frá fyrstti tíð þar
til fyrir tæpu ári að hún lét af störfum. Einhversstaðar
las ég að heimilisfólk l.andspítalans væri hátt á fjórða
bundrað manns. Nú cr ég komin í heimsókn til Krist-
bjargar í þeim tilgangi að fá eitthvað að heyra í sam-
bandi við hið rnerka ævistarf hennar.
Ég vildi nú lielzt spjalla við þig um allt
annað en sjálfa mig, segir Kristbjörg, þegar
ég ber upp erindið. Það liefur ekki þótt í
frásögur færandi þótt við konurnar stæðum
við matartilbúning og engin ástæða til að
• jasa um Jrótt maður reyni eftir beztu getu
að rækja Jrau störf sem maður tekur að sér
°g aðrir trúa manni fyrir. Jæja þá, áður en
ðg kom að Landspítalanum var ég tvisvar
ðúin að vera úti í Danmörku, nokkra mán-
l*ði í einu. Fyrst á matreiðslunámskeiði og
svo á berklahælum og öðrum spítölum, til
þess að kynna mér matráðskonustarf sjúkra-
l'úsa. í seinna skiptið bæði í Gautaborg og
Élöfn. Kom svo heim og vann á Vífilstöð-
uni 1929. Landspítalinn var opnaður rétt
fyrir jólin 1930 en ég flutti inn nokkru áð-
Ur með starfsfólki mínu til að annast ýmis-
Éonar nauðsynlegan undirbúning, Jdví eins
°g þú getur nærri var í mörgu að snúast og
Melkorka
Kristbjörg Þorbergsdáttir.
í mörg horn að líta. Ég annaðist öll inn-
kaup til matargerðarinnar. Ég gerði mér
strax ljóst að Jrað fylgdi mikil ábyrgð starfi
mínu og það krafðist mikillar umhyggju og
árvekni. En hvernig mér hefur tekizt að
rækja skyldur mínar verða aðrir en ég að
dæma um . . . Ég hafði J:>ann vana að skrifa
matseðil fyrir hálfan mánuð í einu og skipu-
leggja störfin sem hagkvæmast, en annars
er Jyetta starf, sem aldrei er hægt að gera
nógu vel.
I.engi framan af bjóalltstarfsfólkið á spít-
alanum og var í fæði ásamt hjúkrunar- og
ljósmæðranemum og strax varð yfirfullt af
sjúklingum svo „heimilishaldið" varð fljótt
all umfangsmikið og nóg að starfa fyrir okk-
ur sem unnum eldhússtörfin. Þá var vinnu-
tíminn ótakmarkaður 10—12 klukkustundir
85