Melkorka - 01.11.1958, Blaðsíða 10

: ; l.áhahjan, /„„ scm shandið var.
¦''¦'. :. .' ¦'¦'.¦-'.'::
að reisa einn heimavistarskóla handa öllum
sveitum Vestfjarða.
Skólatíminn er stuttur hjá ykkur.
Sex mánuðir. Hvert barn fær þriggja
mánaða kennslu á vetri. En reynslan sýnir,
að þessi börn geta haldið áfram námi í
framhaldsskólum alveg eins og kaupstaða-
börnin. Skýringin mun vera sú, að farskóla-
börnin þjást ekki af námsleiða. Ég var vön
því, eins og llestir aðrir farkennarar, að
skipta um skólastað á mánaðarfresti. En
skólanefndarformaður fyrir vestan liafði
lengi látið fylgja þeirri reglu, að flytja skól-
ann á hálfs mánaðar fresti. Hann sagði:
„Við höfum stuttan skólatíma. Áhugi barn-
anna er það, sem við verðum að treysta á.
Tíð umskipti milli skóla og heimanáms
halda áhuganum vakandi. Börn eru svo nýj-
ungagjörn." Ég reyndi þetta. Og munurinn
var ótrúlegur. Þessari reglu fylgi ég, þegar
unnt var vegna vegalengda og veðráttu. En
stundum fæ ég auðvitað ekki að ráða þessu
fyrir skólanefndunum.
En er ekki ágœtt að hafa heimavistar-
skóla, þar sern vegir eru fœrir á vetrum og
þéllbýlt er?
Auðvitað. Staðhættirnir verða að ráða.
Er ekki auðvelt að kenna svona fáum
bó'rnum?
Að vísu. En mismunandi aldur þeirra ger-
ir kennsluna vandasama. Segjum, að börn-
in séu ekki fleiri en níu í hvorri deild. En
82
þau eru á aldrinum níu — þrettán ára.
Og jafnvel yngri. „Hæfur" kennari rit-
aði einu sinni um þessa erfiðleika og
réð kennurum til að hafa lágt skilrúm
úr timbri í miðri stofunni og láta sum
börnin vinna sjálf, á meðan hinum væri
kennt. Þegar ég las þetta, var ég að kenna
í gömlum baðstofum. Oft datt mér í hug,
hvað þessi mannvirki mundu sóma sér vel
á miðju gólfi.
Er þetta starf ekki svolitið œvintýralegt?
Þeir, sem fara víða, sjá stundum eitthvað
nýstárlegt Ég var stödd á Látrum, þegar
strandið var, og lenti út á Bjarg, eins og all-
ir, sem göngufærir voru. Þar í sveit verður
kennarinn að vera sæmilegur göngumaður.
Hvað finnst þér annars urn ndmsefni
barnanna?
Það er of mikil áherzla lögð á að kenna
börnum reikning, áður en þau skilja hann.
Sögur og Ijóð skilja börn miklu fyrr. En sú
menntun skipar ekki háan sess í náms-
skránni. Eina ráðið til þess að vinna gegn
þeim Svarta skóla, sem kallast sorprit, er að
kynna börnunum bókmenntir í skólanum.
Mér virðist unglingar hafa fáránlega van-
máttarkennd gagnvart eóðum bókum. Þeir
telja sér trú um, að þær krefjist þreytandi
hugsana og hugsanir séu komnar úr tízku. í
lítillæti sínu ímynda þeir sér, að þeir hafi
ekki vit á öðru en þessari margjórtruðu ber-
söglisögu vikuritanna.
Það er vinsælt, að láta í ljós „trú á æsk-
una". Ég trúi ekki á þá æsku, sem les ein-
tóm sorprit. Hún er menntunarsnauð, jafn-
vel þó að hún kunni brotabrot og eitthvert
hrafl í ensku. Hitt er annað, að þetta á-
stand ætti að geta breytzt. Og það er hlut-
MELKORKA