Valsblaðið - 01.05.2005, Page 4

í skjól fyrir jól
Jólahugvekja
Sr. Jóna Hrönn Bolladóttir
Eitt það erfiðasta í lífinu er að lifa við
skjólleysi. Og að sama skapi eru það
ótrúleg lífsgæði að eiga fjölskyldu og
vini sem mynda um mann skjólvegg
þegar hvassir vindar erfiðleika og áfalla
blása í kring. Ég held að ekkert sé átak-
anlegra í lífinu en að horfa upp á börn
lifa við hörmungar og skjólleysi. Það
gerist út um allan heim og það gerist líka
á Islandi. Ég held að við foreldrar þráum
ekkert frekar en að börnin okkar upp-
lifi öryggi og skjól í því umhverfi sem
við sköpum þeim. Það er svo sérstakt
að jólin detta inn á hverju ári í svart-
asta skammdeginu og segja okkur sögu
af skjólleysi fjölskyldu fyrir 2000 árum.
Þau segja okkur frá litlum dreng sem var
við dauðans dyr við upphaf lífs síns inn í
gripahúsi með ungum foreldrum sem var
úthýst og eina skjólið var samstaða þeirra
og gripahúsið. Þessi saga kremur hjarta
okkar á hverju ári og gerir innrás í huga
okkar, það gerist með svo áþreifanlegum
hætti að annaðhvort verður fólk gjöfult
og reynir að veita sem flestum skjól eða
að fólk finnur sér farveg til að gleyma
og sá farvegur sem við notum er neysla
eða taumleysi. Það er í raun merkilegt
að fylgjast með því hvernig þessi öfl
takast á. Hvort nær eyrum okkar, söfn-
un Hjálparstarfs kirkjunnar eða jólatil-
boð IKEA? Hvort nær eyrum okkar, að
eiga tíma og góðar stundir með böm-
unum okkar eða hvort við höfum efni á
því að gefa þeim þær gjafir sem mark-
aðurinn hefur fyrirskipað að kaupa, sem
sagt „jólagjöfina í ár“? Ég komst að því
um daginn að Hjálparstarf kirkjunnar er
að selja gjafabréf fyrir jólin þar sem þú
getur gefið börnum vatn, fæði og mennt-
un. Sem sagt líf. Hvað ætli börnunum
þínum þætti um það að vita að gjöfin til
þeirra í ár felist í því að annað barn fær
að lifa eða að læra að lesa? Það væri til-
raunarinnar virði að spyrja bamið þitt að
því hvort það vilji frekar eignast tiltekinn
tölvuleik eða að bam á Indlandi losni úr
þrælabúðum og fái að læra að lesa, það
kostar eitthvað álíka mikið í krónum
talið. Það takast svo sannarlega á ólfk öfl
fyrir hver jól. Hver jól em áskorun.
Eftir að ég fór að eignast börn hef ég
oft rifjað upp mín æskujól til að kom-
ast að því hvað mér finnst dýrmætast
í minningunni og ég veit hvað það var.
Það var tíminn sem foreldrar mínir gáfu
mér. Það var tíminn og athyglin sem ég
fékk á aðventunni og á sjálfri jólahátíð-
inni. Enga jólagjöf á ég frá bemsku, en
minningin um sam-
veru og jólafriðinn,
þessa dularfullu and-
akt sem leggst yfir
klukkan átján núll
núll á aðfangadag
er eins og greypt í
huga minn. Ég upp-
lifði að ég ætti skjól
og þegar ég er orðin
fullorðin veit ég hvað
það er ótrúlega dýr-
mætt. En það gerir
líka það að verk-
um að ég finn svo
hrikalega til þegar
hraðinn og mín eigin
neysluhyggja dregur
mig frá mínum eigin
börnum. Þá verð
ég aftur og aftur að
minna mig á komu
drengsins í Betlehem,
sem sagt að fara aftur
til upphafsins til að
láta hann segja mér
sannleikann. Ég verð
að fara aftur og aftur
inn í rökkvað gripa-
húsið og beygja mig niður við jötuna
og horfast í augu við það að heimurinn
er fullur af bömum sem lifa í skjólleysi
og þurfa á stuðningi að halda og að hin
fyrstu jól minna okkur á hlutverk okkar
að vera hendur Guðs í þessum heimi og
verða ekki neysluhyggjunni að bráð.
Gleðileg jól
Jóna Hrönn Bolladóttir fyrrverandi
miðbœjarprestur, nú sókna'rprestur í
Garðaprestakalli.
Gísli Gottskálk Pórðarson, kornungur Valsari í réttum búningi
www.valur.is
4
Valsblaðið 2005