Valsblaðið - 01.05.2005, Síða 16

Hallar undan fseti hjá Val
Sigurbjörn segir að gallinn við þetta frá-
bæra lið á þessum tíma hafi verið að í það
vantaði marga árganga, það hafi verið
frábærir leikmenn komnir á seinni hluta
ferilsins en síðan voru nokkrir ungir og
efnilegir leikmenn sem voru ekki alveg
tilbúnir að taka við. „Maður byggir ekki
upp gott lið á eintómum kjúklingum,
það verður að vera blanda yngri og eldri
leikmanna sem ná vel saman. Við vorum
með þrusugott fótboltalið á þessum tíma
en ekki nægilega góða aldurssamsetn-
ingu, ég vil meina að það hafi komið lið-
inu í koll. Árið 1993 og 1994 lentum við
í 4. sæti í deildinni og 1993 töpuðum við
í undanúrslitum í bikar á móti Keflavík.
Sumarið 1995 var eintóm þrautaganga
en við redduðum okkur fyrir horn í síð-
ustu leikjunum. Tímabilin 1996 og 1997
gengu síðan ágætlega en þó nokkur þjálf-
araskipti voru á þessum árum en 1998
vorum við í bullandi fallhættu en náðum
að bjarga okkur fyrir horn,“ segir Sigur-
björn þungur á brún.
Valur fellur sumarið 1999 í fyrsta
sinn í sögunni
„Ef einhverjum gömlum Valsmönnum
hefur fundist að himininn hafi verið að
hrynja þegar liðið féll 1999 þá get ég
lýst því þannig að sólin hafi dottið ofan
á mig, mér fannst ég brenna upp til agna,
þetta var hræðilegur dagur í Grindavík í
síðustu umferðinni sem ég gleymi aldrei.
Það veit enginn sem ekki spilaði þennan
fallleik hversu hræðileg tilfinningin var,“
segir Sigurbjöm þungur í brún. „Bæði
lið, Valur og Grindavík, þurftu að vinna
þennan leik til að bjarga sér örugglega
frá falli, en á sama tíma léku Víkingar
við Fram. Við vorum í bestu stöðunni,
jafntefli hefði örugglega nægt og við
máttum tapa leiknum ef Fram næði ekki
að vinna Víking. í hálfleik vorum við 1-0
yfir og í góðum málum. I síðari hálfleik
náðu þeir að jafna, við panikeruðum og
þeir komust fljótlega yfir 2-1. Á þessum
tíma var staðan alltaf 2-2 í leik Fram og
Víkings. Við sóttum og sóttum, settum
allt liðið í sókn og freistuðum þess að
jafna en í staðinn náðu þeir að pota inn
marki, 3-1 þegar tvær mínútur vom til
leiksloka. Við heyrðum af hliðarlínunni
að enn væri staðan 2-2 í Framleiknum.
En á síðustu stundu skomðu Framarar og
unnu því leikinn 3-2 og björguðu sér frá
falli. Þetta var algjört áfall, meiriháttar
sjokk, en klúbburinn var búinn að vera
á þessari leið í nokkur tímabil,“ segir
Sigurbjöm alvarlegur á svip.
Nauðsynleg naflashoðun
Sigurbirni finnst Valur ekkert minna stór-
veldi þó að liðið hafi fallið þrisvar og að
öll stórveldi hafi lent í þessu bæði hér á
landi og erlendis. „Öll stórveldi í heims-
sögunni hafa lent í kröppum dansi. Það
er styrkur stórveldis að rísa á ný og koma
til baka. Við náðum að komast strax árið
eftir í úrvalsdeildina, lögðum allt í að
komast meðal þeirra bestu á nýsegir
Sigurbjöm ákveðið.
Flakk á milli deilda
„Árið 2001 féllum við aftur, en það
sumar vorum við með 17 stig fyrri hluta
sumars en í seinni umferðinni gekk allt
á afturfótunum og við enduðum með 19
stig. Það var aulaskapur að falla aftur.
Þá var klúbburinn að mínu mati nánast
dauður, ég man alltaf eftir því að þetta
haust var nánast ekki stjórn í knatt-
spymudeildinni, það var enginn eftir
og maður hugsaði með sér, ætti maður
bara ekki að drífa sig núna. Það var ekki
hægt að líta á þetta annað fall sem tæki-
færi til naflaskoðunar, það var hreinlega
áfall. Eg bara gat ekki horfið á braut.
Þorlákur Árna kom sem þjálfari, ég var
eftir, Guðni Rúnar var líka og við feng-
urn ýmsa stráka til að snúa heim sem
höfðu leikið með öðmm liðum, við spil-
uðum skemmtilegan fótbolta og vomm
búnir að tryggja okkur árið 2002 sæti í
úrvalsdeildinni eftir 11 umferðir fyrir
verslunarmannahelgi. Við vomm með
frábærlega spilandi lið en ekki nægilega
reynslumikið til að spila í úrvalsdeild.
Það kom berlega í ljós árið eftir 2003
að liðið var ekki tilbúið í úrvalsdeild-
ina, nánast sama liðið með tvo nýja góða
leikmenn minnir mig, Hálfdán
Gísla og Jóhann Möller, það
var bara ekki nóg. Reyndar var
algjör klaufaskapur að falla
í þriðja sinn með 20 stig, við
gerðum jafntefli við KA í næst
síðustu umferð, með sigri þar
hefðum við hangið uppi. Við
steinlágum í síðustu umferðinni
á nióti Fylki og fall í þriðja sinn
var staðreynd. Árið 2004 lékum
við enn á ný í fyrstu deild,
ósáttir við það nánast með sama
lið og árið áður og við gerðum
einfaldlega það sem þurfti til að komast
upp aftur og vomm oft gagnrýndir fyrir
leiðinlega spilamennsku, við einfald-
lega ætluðum að fara aftur upp og hug-
arfarið var að gera það sem þurfti til að
vinna og klára dæmið, það skipti okkur
minna máli hvemig við spiluðumsegir
Sigurbjöm þungt hugsi.
Tryggð við felagió
Sigurbjöm telur að mestu hetjurnar séu
ekki alltaf í sigurliðum, það sé mikil
misskilningur að einfalda það þannig því
til að þroskast sem persóna og leikmað-
ur þurfa menn að geta unnið í mótbyr og
meðbyr og fylgt sinni sannfæringu. „Ef
við hefðum ekki fylgt félaginu nokkr-
ir í gegnurn þetta erfiðleikatímabil þá
hefði Valur ekkert farið upp úr 1. deild-
inni strax aftur. Eg gat ekki hugsað mér
að spila með öðm liði, ég á það marga
góða vini í Val og félagið togar það
sterkt í mig að ég tel mig hafa haft þá
ábyrgð að koma liðinu aftur meðal þeirra
bestu. Markmiðið hjá mér var alltaf
að ná stómm titlum með Val, ég ætlaði
ekki að missa af því þegar það gerðist,"
segir Sigurbjöm og fylgir þessúm orðum
sínurn eftir af mikilli sannfæringu.
Velgengni 2005
„Síðasta tímabil hefur verið hreint frá-
bært. Á undirbúningstímabilinu gekk allt
upp, við fengum marga góða leikmenn
sem féllu vel inn í hópinn, koma Willums
sem þjálfara hreinlega setti alveg nýtt
hugarfar í liðið. Á þessum tímapunkti
hentaði vinnuaðferð og hugmyndafræði
hans pottþétt inn í hópinn og hann hefur
mikinn sigurvilja. Stjómin var styrk,
umgjörðin góð og stuðningsmennirnir,
Stuðarar, frábærir. Við ætluðum saman
að búa til lið sem væri í toppbaráttunni
hér á Islandi og árangurinn lét ekki á
Góðir félagar í œfingaferð á Kýpur. Frá vinstri:
Valur Valsson, Lárus Sigurðsson, Jón S. Helgason
og Sigurbjörn Hreiðarsson.
16
Valsblaðið 2005