Bjarmi - 01.10.2003, Blaðsíða 29

hvernig Kristur lifir í okkur sem
trúum á hann. Þetta er eflaust
eitthvað sem flest kristið fólk
hefur heyrt margoft, að minnsta
kosti var það þannig meö mig. Ég
hélt ég skildi þetta nokkurn veg-
inn en komst að því aö þetta er
með því flóknasta sem ég hef
lært. Við eigum ekki að líkja eftir
Kristi heldu eigum við að leyfa
Kristi að lifa í okkur svo við verð-
um líkari honum. Ég sá líf mitt I
nýju Ijósi og skildi betur hvað það
felur í sér aö vera kristinn og
hvað það er erfitt að lifa eftir því.
Fjölbreytt og
spennandi dagskrá
Kennsla var fjóra daga vikunnar
en á föstudögum var vinnudagur
þar sem helmingur nemenda var
að vinna á meðan hinn helming-
urinn var á fyrirlestri. Unnið var
viö þrif, garðyrkju og sauma og
síðan þurfti að sinna ýmsu á
bóndabænum viö skólann.
i frítímanum var margt hægt
að gera. Við fórum oft i íþróttir
eins og blak og fótbolta. Skólinn
á líka sundlaug þar sem ég fékk
mér oft smásundsprett. Stundum
var líka haft svokallað sund-
laugarpartý þar sem við fórum í
leiki í lauginni. Á laugardögum
var boöið upp á dagsferðir til
mismunandi staða á Englandi og
oft til Vatnahéraðsins. Á föstu-
dagskvöldum var oft gert eitt-
hvað skemmtilegt eins og kaffi-
húsakvöld þar sem nemendur
fluttu lög og Ijóð, leikritakvöld
þar sem bæöi starfsfólk og nem-
endur skemmtu, lofgjörðarstund
við arininn í setustofunni, leikja-
kvöld og margt fleira. Tvisvar á
hverri önn var líka svokallaö fjöl-
skyldukvöld. Nemendum er nefni-
lega skipt i fjölskylduhópa þar
sem tveir eða þrír starfsmenn eru
„foreldrarnir". Þessir hópar hittust
líka einu sinni í viku á morgnana
(i staö fyrirlestrar) og höföu
stund saman.
i hópum og í fangelsi
Nemendurvoru lika í fleiri hópum
og má þar nefna Interactive
Group þar sem fólk frá nágranna-
þjóðum eru saman. Ég var meö
Norðmönnum, Dönum og Svíum í
hóp. Þessi hópur hittist líka einu
sinni í viku í stað eins fyrirlestrar.
Á þessum stundum töluðum við
mikiö saman um það sem var aö
gerast, þaö sem við vorum aö
læra og hvernig okkur leið. Viö
tókum öll þátt i þessum mismun-
andi hópum og það auðveldaði
okkur mjög að kynnast hvert
öðru.
Á sunnudögum var messa fyrir
hádegi og síðan lofgjörðarsam-
koma um kvöldið. Nemendurog
starfsfólk sáu sem oftast um tón-
listina og stundum sáu hópar
nemenda um lofgjörðarsamkom-
una um kvöldiö.
Margir nemendurfóru í mis-
munandi kirkjur nálægt skólanum
og hjálpuðu til við barna- og
unglingastarf eða sáu um messu
stöku sinnum. Stundum var líka
farið i fangelsi og höfð helgi-
stund með föngunum.
Send í boðunarferð
Það sem er mér minnisstæöast
er sennilega 10 daga ferð sem
við fórum í undir lok vetrarnám-
skeiðsins. Okkur var öllum skipt í
hópa sem fóru i mismunandi
kirkjur um allt England. Hópur-
inn minn fór til lítillar kirkju í
úthverfi Manchester. Viö áttum
að sjá um barna- og unglinga-
starf þar þá vikuna auk einnar
messu, en stærsti hluti starfs
okkar var að fara inn i barna- og
unglingaskóla. Þar sáum við um
kennslustundir og stutta hug-
vekju á morgnana fyrir fleiri
hundruð nemendur í einu. Ég var
mjög stressuð fyrir feröina en
hópurinn minn var alveg frábær
og við notuðum mikinn tima í
það að biðja fyrir starfinu og
börnunum sem við áttum eftir
aö tala við. Við fengum að kynn-
ast því hvernig Guð getur notaö
ungt og reynslulitið fólk til þess
vinna sitt verk. Við fengum
margar góöar og erfiðar spurn-
ingar frá börnunum og augljóst
að við höfðum vakiö þau til um-
hugsunar. Þetta var alveg meiri-
háttar reynsla og ég komst að
þvi hvað það er spennandi og
gaman að segja öðrum frá Jesú.
Það að persóna eignist trú á
hann er það stórkostlegasta sem
getur gerst! Hver vill ekki eiga
þátt i því?
Áætlun lífsins ekki á silfurfati
Eitt er víst að ég sé ekki eftir
þessu ári í kastalanum. Ég mæli
eindregið með því að ungt fólk
taki frá smátíma til þess að kynn-
ast Guði betur og læra meira um
hann. Persónulega fannst mér
mjög gott aö taka mér árshlé eftir
menntaskóla og fara í biblíuskóla.
Dvöl mín á Englandi hafði
mikil áhrif á mig og gerði mig
styrkari í trúnni. Ég kynntist Guöi
á persónulegri hátt en fyrr og á
eftir aö geta dregiö lærdóm af
þessari reynslu allt mitt líf. Það
sem er efst á listanum hjá mér er
að leyfa Guði að nota mig eins
og hann vill. Hvar ég enda veit ég
ekki en ég hef lært það að Guð
lætur mig ekki hafa áætlun sína á
silfurfati heldur vill hann að ég
treysti honum til þess að leiöa
mig áfram eitt skref í senn. ■
Höfundur er nemi i byggingaverkfræöi
viö HÍ. katrin.g@mi.is
29