Bjarmi - 01.10.2003, Blaðsíða 15

komin vegna þess aö þau skorti
vatn. í Omorate er sá siður að
sjúklingum er ekki gefið að borða
eöa drekka því þá bólgna þeir upp
að innan og deyja. Sú einfalda
meðferð aö gefa sjúkum að drek-
ka var oft næg lækning. Batinn
var oft undraverður á skömmum
tíma. Við getum lifað lengi án
matar en án vatns getum við ekki
lifað í marga daga.
Við lesum um þaö í Jóhannes-
arguöspjalli, 4. kafla, þegar Jesús
hittir samversku konuna við
brunninn. Rétt eins og vatnstank-
urinn í Konsó var brunnurinn stað-
ur þar sem fólk hittist og spjallaði
saman. Þetta er um hádegisbil og
er sagt að Jesús hafi verið veg-
móður og stoppar til að fá að
drekka. Það ersteikjandi hiti á
þessum tíma dags og þvi ekki
margir sem eru staddir við brunn-
inn. Kannski einmitt þess vegna er
samverska konan þarna á þessum
tíma til þess að hitta ekki of
marga. Hún var ekki hátt sett í
samfélaginu. í fyrsta lagi var hún
kona, í öðru lagi var hún Samverji
en Gyðingar höfðu helst ekki sam-
neyti við þá og í þriöja lagi lifði
hún ósæmilegu lífi. Hún hafði átt
fimm menn og maðurinn sem hún
bjó með nú, var ekki eiginmaöur
hennar. Það er merkilegt að lesa
um það hvernig Jesús kemur fram
við þessa konu. Hann þarf á henni
að halda til þess að fá að drekka
og hún er undrandi að hann skuli
yrða á sig. Hann byrjar ekki sam-
talið á því að tala um líferni henn-
ar. Honum er fullkunnugt um það
og hann afsakar það ekki því hann
kemur að því seinna ( v.17-18 ).
Hann byrjar á því aö segja henni
frá gjöf Guðs: v. 10: „Ef þú þekktir
gjöf Guðs og vissir, hver sá er, sem
segir við þig: „Gef mér að drekka,"
þá mundir þú biðja hann, og hann
gæfi þér lifandi vatn." Þessi sam-
skipti Jesú viö konuna segja okkur
að allir hafa rétt á því að taka við
þeirri gjöf sem er Drottinn Jesús.
Óháö kyni, húðlit, heilsufari eða
þjóðfélagsstöðu erum við öll synd-
arar sbr Róm. 3: 22-23: „Hér er
enginn greinarmunur. Allir hafa
syndgað og skortir Guðs dýrð." í
frásögunni fær samverska konan
þaö sem hún þarfnast mest af
öllu. Hún fær lifandi vatn sem
hreinsar syndir hennar, gefur fyrir-
gefningu og von um eilíft líf. Hún
jós úr þeim brunni sem Jesús
bauð, brunni sem aldrei þornar
upp eða lekur eins og tankurinn i
Konsó. Hún fær þetta undursam-
lega tilboö I 13. og 14. versinu:
„Hvern sem drekkur af þessu vatni
mun aftur þyrsta en hvern sem
drekkur af vatninu, er ég gef hon-
um mun aldrei þyrsta að eilífu. Þvi
vatnið sem ég gef honum, verður í
honum að lind, sem streymir fram
til eilífs lífs." Viðbrögð konunnar
eru þau að hún tekur á móti gjöf-
inni fagnandi. Hún fær af vatninu
sem Jesús gefur og það verður aö
lind sem streymir fram til eilifs
lífs. Hún er eins og sjúklingur I
Omorate sem bókstaflega vaknar
til lífsins við það eitt að fá vatn að
drekka. Munurinn er bara sá að
hún fær lifandi vatn. Hún skilur
eftir skjóluna sína og hleypur til
þess að segja öllum frá þessum
manni sem hún hafði hitt við
brunninn, manni sem bauð fyrir-
gefningu og eilíft líf. Og það voru
margir sem trúöu á Jesú fyrir vitn-
isburð konunnar. Þessi hversdags-
legi atburður við brunninn var
orðinn að vakningu (sbr. v. 39).
Það er stórkostlegt að sjá
áhrifin sem konan verður fyrir við
aö hitta Jesú þennan dag við
brunninn. Fyrst segir hún við
hann: „Þú, sem ert Gyðingur" og
er hissa á aö hann skuli yrða á
hana. Eftir nokkra stund segir hún
af auðmýkt: „Herra, nú sé ég aö
þú ert spámaður." Þegar hún hef-
ur hlustaö á orð hans dálítið
lengur segir hún: „Skyldi hann
vera Kristur?" í lok kaflans eru
bæði hún og fólkið sannfærð:
„Við vitum að hann er sannarlega
frelsari heimsins." Þaö er næstum
hægt að heyra ákefðina og spenn-
inginn I rödd hennar sem eykst
eftir því sem hún heyrir meira.
Hún verður svo spennt aö hún
verður að fara og segja frá því
sem hún hefur heyrt.
Vatn er okkur nauðsynlegt til
þess að við getum lifað. Það lif-
andi vatn sem Jesús býður er okk-
ur nauðsynlegt til þess að viö get-
um lifað eilífu lífi. Jesús leggur á
það áherslu að við hvílum í orðum
hans. Við fáum ekki hið lifandi
vatn nema við drekkum af því.
Hann orðar þetta í 15. kafla Jó-
hannesarguðspjalls: „Verið í mér,
þá verð ég í yður." Hann leggur
mikla áherslu á þetta, enda end-
urtekur hann þessi sömu orö ekki
sjaldnar en 10 sinnum í fyrstu 10
versunum: „Verið í mér." Það er
áminning til okkar allra að hann
segir ekki: Verið í þjónustunni,
verið í starfinu, verið í samfélag-
inu eða veriö svona. Hann segir
einfaldlega: „Verið í mér, þá verð
ég í yður." Þetta er leyndardómur
sem viö fáum ekki fullkomlega
skiliö. Drottinn býður okkur að
vera í sér með því að lesa orðiö
hans og biðja til hans. Hann býð-
ur okkur hið lifandi vatn sem
verður að lind sem streymir fram
til eilífs lífs. Án vatnsins getum
við ekki lifað, við þornum upp.
Guð hefur gefið okkur þetta
óyfirstíganlega verkefni að fara út
til endimarka jarðarinnar og gjöra
allar þjóðir að lærisveinum. Þetta
er það sem starf kristniboðsins
snýst um, að fara til fólksins með
þennan gleðiboðskap, að gera eins
og samverska konan gerði og
veita öðrum hlutdeild í fundi okk-
ar við Jesú, þeim sem ekki hafa
heyrt. Við sem höfum fengið að
drekka af lifandi vatni erum köll-
uð til að segja öðrum frá þessum
brunni lifandi vatns sem aldrei
þornar upp. Er ákafinn í okkur eins
og í samversku konunni þegar hún
hitti Jesú? Hún gat ekki beöið og
það varð vakning í umhverfi
hennar. ■
Höfundur er hjúkrunarfræðingur og
Ijósmóðir. gubi@islandia.is