Búnaðarrit - 01.01.1960, Page 117
BÚNAÐARRIT
115
raikið brestur á upplýsingar frá niörgura fjáreigend-
um. Ekki er hirt um að reikna nema með einuin
desiraala, en hefði þurft að reikna með fleiruxn ef
veruíega nákværat ætti að reikna, en raeð því að hætta
getur verið á að kjötþungi dilka heimaslátraðra vanti
i kjötþunga dilkanna, o. fl. geti verið miður nákværat í
skvrsiunura sera lil Búnaðarfélagsins berast, þótti mér
ekki ástæða til að fara nákvæmara í þetta yfirlit en,
að það gæfi raönnuin hugmynd uin þann raikla mis-
mun sera er á arðseini fjárbúanna milli bæja og milli
hreppa, en það mætti verða til þess að menn leituðu
að orsökunuin og gerðu ráðstafanir til að laga það
sem þarf, svo arðsemin aukist. Ærnar á að vigta
þrisvar á vetri, að haustinu, um miðjan vetur og í
apríl, og er sú vigt kölluð vorvigt. Því miður er hún
frarakvæmd svo snemma að ásigkomulag ánna getur
mjög breytzt frá þeim tíma sem hún er gerð og til
burðar, en það er hættulegasti tírainn í fóðrun ánna,
því þá er lambið í raóðurlífi orðið þurftarfrekt —
það er að vaxa — og því þarf ærin þá að þyngjast
eigi hún ekki raunverulega að léttast, því larabið veg-
ur 3—5 kg, og scu þau tvö, raeira. Ef þið lítið á
skýrsluna sjáið þið að alls staðar þar sera dilkakjötið
pr. kind á fóðri er raest hafa ærnar þyngst frá haust-
vigt til vorvigtar, en þar sem rainnst kjöt fæst eftir
fóðraða kind, hafa þær þyngsl litið eða ckki neitt. Þó
kemur þelta raiklu ljósara fram þegar tekin eru bæja-
raeðallölin. Víða eru ærnar ekki fóðraðar betur en það,
að þær léltast frá raiðsvetrarvigt til vorvigtar, og alls
staðar þar eru lélt Iörab, og léleg útkoma, litill arður.
Þar sem raeðal ærin á bæjunum er léttust, er hún um
46 kg en þar sein þær eru þyngstar eru þær milli 80
og 90 kg.
Enginn bóndi ælti að Iáta ær sínar þyngjast ininna
en 4-—8 kg frá raiðsvetrarvigt til burðar, og tryggja
með nægu fóðri að ærin eftir burðinn geti mjólkað