Búnaðarrit - 01.01.1977, Side 134
128
BÚNAÐAKKIT
fóður að ræða ueina í neyð til jórturs, ef nokkur skepna étur
það.
Eftirlitsstarfi með fóðurbirgðuin fylgir eðlilega það hlutverk
að annast fóðurmiðlun, þ. e. að sinna útvegun fóðurs til þeirra,
sem þess óska, og einnig að skrá nöfn hinna, er hjóða hey til
sölu.
Alllangur listi af hvorutveggja tagi varð til frá liausti til
vors, og talsvert var um miðlun, en lán var, að vorið reyndist
svo gott, að græn grös uxu um þær mundir, sem fjöldi húfjár-
eigenda tæmdi hlöður sínar. Hins iná og geta, að á lands-
svæði hinna laklegu heyja voru snemmsprottin grös vel þegin
lieilsuhót fyrir liúféð.
Um áramót, þegar þetta er skráð, hefur mikið fóður sparazt
af því að veður hefur verið sérlega hagstætt fyrri hluta vetrar
og hross og sauðfé víða gengið á heit allt til jóla, og ung-
viði nautpenings fram í nóvember. Gefur jiað tilefni til að
vona, að heilsa og hreysti húfjárins reynist á næstu vordögum
í bezta lagi og hetri en sumsstaðar var raun á vorið 1976.
Hin hröktu hey, sem aílað var á síðasta sumri, munu reynast
ákaflega misjöfn til afurða, en skýrslur forðagæzlumanna af
ójiurrkasvæðinu tjá víða, að aðeins þriðjungur til helmingur
forðans sé gott og sæinilegt fóður. Er það í samræmi við niður-
stöður liátt á þriðja hundrað efnagreininga, sem sýna ineðal-
tal 2,5—3 kg heys í hverri fóðureiningu.
Yegna góðs grasvaxtar er líklegt að sainanlagt gildi heyja
verði að mati eitthvað meira en 1976, en þá var það reiknað
til fóðrunar um 180 milljónir F.E. Annars er það svo misjafnt
að gildi á þessuin vetri, að ýmsir forðagæzlumenn liafa ekki
treyst sér til að meta meðalgildi heyforðans, og því miður
virðist verkun votheys standa í stað og ekkert aukast, þrátt
fyrir árleg óhagstæð verkunarskilyrði þurrlieys. Yestfjarða-
liændur cru í þessu efni á undan öðruin, og fremstir allra eru
hændur í Strandasýslu í því er varðar góða og ágæta verkun
heyja, enda eru vissir bændur í Strandasýslu á svipuðu
stigi og starfsbræður þcirra í Noregi, sem almennt verka í
vothey allt að 90% af eftirtekju túna og aðeins 10% í þurrhey.
Hér er það líka svo, að þeir hændur, sem verka verulegt
inagn votheys, cru ekki í neinum vanda, enda verður á
óþurrkasumrum viðráðanlegra að hirða minna þurrheysmagn